کاخ سفید تصاویری از «شی جین‌پینگ» منتشر کرده که اکثر چینی‌ها در داخل کشور آن‌ها را نمی‌بینند
رکنا سیاسی: «شی جین‌پینگ» به ندرت لبخند می‌زند. قدرتمندترین رهبر حزب کمونیست چین در چند دهه اخیر، در طول ۱۲ سال زمامداری خود تصویری از فردی جدی و باثبات ارائه کرده که رسانه‌های دولتی چین نیز به تقویت این چهره کمک کرده‌اند.
به گزارش گروه ترجمه رکنا، اما تصاویری که کاخ سفید منتشر کرده، چهره‌ای متفاوت از شی نشان می‌دهد؛ تصویری که در رسانه‌های داخلی چین دیده نمی‌شود.
شی در اجلاس همکاری اقتصادی آسیا-پاسفیک (APEC) در کره جنوبی شرکت کرد، جایی که با «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا، در پایگاه هوایی «گیمهِ» در شهر «بوسان» دیدار دوجانبه‌ای داشت.
همه نگاه‌ها به نحوه برخورد رهبران دو اقتصاد بزرگ جهان دوخته شده بود تا ببینند چگونه اختلافات خود را در زمینه‌های مختلف، از سویا و فنتانیل گرفته تا مواد معدنی نادر و تراشه‌های پیشرفته رایانه‌ای، حل خواهند کرد.
اما در کنار دیپلماسی پرتنش، تصاویری که از سوی کاخ سفید منتشر شد، لحظات نادری از صمیمیت میان دو رهبر را به تصویر کشید.
در یکی از تصاویر، در اتاقی پر از دیپلمات‌های کت‌وشلواری، ترامپ دیده می‌شود که بازوی خود را از روی میز مذاکره دراز کرده و برگه‌ای را به شی نشان می‌دهد. محتوای نوشته یا چاپ‌شده روی آن برگه مشخص نیست.
در تصویری دیگر، رهبر چین در حالی دیده می‌شود که چشمانش را بسته و لبخند می‌زند و وزیر امور خارجه‌اش، «وانگ یی»، در کنار او می‌خندد. مشخص نیست این تصاویر به ترتیب زمانی منتشر شده‌اند یا خیر.
دو روز بعد، طبق ویدیویی از خبرگزاری رویترز، شی هنگام تبادل هدایا با رئیس‌جمهور کره جنوبی «لی جائه میونگ»، شوخی جالبی کرد.
«لی» ابتدا تابلوی چوبی بازی فکری «گو» را به شی هدیه داد. سپس رهبر چین دو گوشی تلفن همراه ساخت شرکت چینی «شیائومی» را به لی و همسرش اهدا کرد؛ مقام همراه شی توضیح داد که نمایشگر این تلفن‌ها در کره جنوبی تولید شده‌اند، کشوری که میزبان غول‌های الکترونیکی مانند سامسونگ و ال‌جی است.
در ادامه، «لی» با لحنی شوخ‌طبعانه پرسید: «امنیت ارتباطات چطور است؟» که باعث خنده حضار شد.
شی نیز که در این لحظه می‌خندید، پاسخ داد: «می‌توانید بررسی کنید ببینید آیا درش بک‌دور وجود دارد یا نه!»
«بک‌دور» به روشی پنهان برای دسترسی به دستگاه کاربر بدون اطلاع او اشاره دارد. این موضوع در سال‌های اخیر موجب اتهامات متقابل میان چین و دیگر کشورها شده است.
پکن اخیراً نسبت به پیشنهاد ایالات متحده برای تجهیز تراشه‌های پیشرفته فروخته‌شده به خارج از کشور با فناوری ردیابی، ابراز نگرانی کرده است؛ پیشنهادی که شرکت آمریکایی «انویدیا» در واکنش به آن اعلام کرد تراشه‌هایش هیچ‌گونه «بک‌دوری» ندارند. در همین حال، بسیاری از کشورهای غربی نیز نگرانی‌های امنیت سایبری خود را نسبت به برخی دستگاه‌های ساخت چین مطرح کرده‌اند.
این دو لحظه غیررسمی از شی، در تضاد با تصویر به‌دقت ساخته‌شده او در داخل چین است؛ جایی که او اخیراً در حالی دیده شد که در رژه نظامی با کت مائو – لباسی که یادآور مائو تسه‌تونگ، بنیان‌گذار جمهوری خلق چین است – حضور یافته بود.
پیش از دیدار با ترامپ، او ریاست یک نشست حزبی را برعهده داشت و سخنرانی‌هایی ایراد کرد که نشانگر کنترل محکم او بر ساختار سیاسی چین بود.
تمام رهبران چین چنین تصویر محدود و حساب‌شده‌ای از خود ارائه نکرده‌اند.
«جیانگ زمین»، رئیس‌جمهور پیشین چین که بین سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۳ در قدرت بود، به شخصیتی پرجنب‌وجوش، جهانی‌گرا و علاقه‌مند به نمایش مهارت‌های زبانی و تعامل با خبرنگاران شهرت داشت.
اما شی مسیر متفاوتی را در پیش گرفته است. او همزمان با محدود کردن آزادی بیان در چین، کنترل سخت‌گیرانه‌ای بر تصویر عمومی خود و جریان اطلاعات اعمال کرده است. سیاست در سطح نخبگان چنان مبهم شده که تحلیلگران برای درک مسیر آینده کشور، حتی از رنگ موی شی یا لحن سخنانش نیز سرنخ می‌گیرند.
تصاویر صمیمانه‌تر شی در دیدارهای بین‌المللی در کره جنوبی، تقریباً در اینترنت به‌شدت کنترل‌شده چین جایی نداشتند. سانسورچیان معمولاً هرگونه تصویری از شی را که با روایت رسمی کشور همخوانی ندارد، حذف می‌کنند؛ کشوری که بیشتر رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی غربی در آن مسدود هستند.
تصاویر و ویدیوهای مربوط به شوخی‌های شی با رهبران آمریکا و کره جنوبی در دو شبکه اجتماعی پرطرفدار چین، «دویین» (نسخه چینی تیک‌تاک) و «شیائو هونگ شو» دیده نمی‌شود.
تنها چند پست از رسانه‌های چینی‌زبان مستقر در خارج از کشور که درباره تبادل هدایا میان شی و «لی» گزارش داده بودند، در پلتفرم «ویبو» – مشابه شبکه اجتماعی X – قابل مشاهده بود.
در این پست‌ها، با وجود صدها پیام، فقط چند نظر کاربران نمایش داده می‌شد. در میان واکنش‌های باقی‌مانده، یکی از کاربران ایموجی «تایید» و دیگری «صورت خندان» گذاشته بود.
ارسال نظر