بیلبوردهای تبلیغاتی سریال ها،کابوس شب و روز کودکان /خیابان ها در فضای «سه بُعدی» سریال ها به خون کشیده شده‌اند!

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، تبلیغات سریال های شبکه نمایش خانگی ؛ بحث داغ این روزهای فضای مجازی است. تلفن همراه را بر می دارید و قصد می کنید زمانی را در شبکه های اجتماعی وقت بگذرانید که می بینید یک چاقوی بزرگ خون آلود در فضای سبز حاشیه اتوبان است! بار دیگر بیلبورد بازیگری را می بینید که خون از چشمانش می چکد. دفعه بعد هم می بینید که در میدان شهر، یک تبر از روی بیلبورد سقوط می کند و اگر چند ثانیه زودتر می افتاد می توانست «تبرِ مرگِ» سرنشینان خودرویی شود که زیر آن قرار گرفته بودند.

این در حالی است که این تبلیغات، با استفاده از نرم افزارهای کامپیوتری و ظرفیت ایجاد تصاویر «سه بُعدی» درست شده اند و در دنیای «واقعی» وجود ندارند.

حال، کودکی را تصور کنید که این تبلیغات را که با واقعیت مو هم نمی زنند در تلفن همراه خود یا والدینشان ببینند. کودکی که فکر می کند اگر در خیابان قدم بزند با تصویر بازیگری رو به رو می شود که از چشمانش خون می چکد یا اگر با والدینش داخل ماشین در حرکت باشد، هر لحظه چشم انتظار است تا بخشی از بیلبورد، روی سرشان سقوط کند.

حسن عبدلی، فعال حوزه تبلیغات، در گفت و گو با رکنا در خصوص تبلیغات جدید؛ اما پرحاشیه این روزها در فضای مجازی می گوید: این تبلیغات ترسناک فیلم و سریال ها در شهر، می تواند به کابوس شب بچه ها تبدیل شود و باعث شود که هر تبلیغی را که در شهر می بیند با نگرانی و استرس با آن مواجه رو به رو شوند. 

او در ادامه می افزاید: تبلیغات شهری فیلم و سریال ها، مستلزم دریافت مجوز از وزارت ارشاد است. با توجه به سخت گیری هایی که این وزارتخانه دارد، معمولا دریافت این مجوزها هم خیلی طول می کشد. از طرفی دیگر، هزینه های سرسام آور تبلیغ شهری، از دیگر عواملی است که برخی تهیه کنندگان فیلم و سریال ها تصمیم می گیرند راه دیگری را برای دیده شدن خودشان انتخاب کنند.

این فعال حوزه تبلیغات می گوید: این گروه های تولید محتوا، تبلیغات خود را به صورت سه بعدی، تولید می کنند و در سوشال مدیا آن را نشر می دهند. به راحتی و بدون دریافت مجوز و هزینه گزاف برای بیلبوردهای تبلیغاتی، به مهم ترین هدف خود یعنی «دیده شدن» می رسند. از آنجایی که قانونی برای این نوع تبلیغات در کشور وجود ندارد، این افراد در فضای مجازی هر کاری که دوست دارند انجام می دهند و هر نوع تبلیغاتی که مد نظرشان باشد را ایجاد می کنند. حتی این افراد با این روش، به راحتی می توانند زیر انتشار این تبلیغات بزنند و بگویند اصلا این کار تیم ما نیست.

حسن عبدلی تاکید می کند: این گروه ها یا افراد، دوست دارند سریعا وایرال شوند بدون اینکه هزینه ای پرداخت کنند؛ مثلا در مورد اخیر، برای یک سریال، توجیه اقتصادی دارد که با دو خودور و یک فیلمبردار هماهنگ کنند که در این زمان ترمز کن و فلان زمان لایی بکش و بعد با استفاده از ظرفیت سه بعدی، افتادن تبر از روی بیلبورد را به یک واقعیت تبدیل می کنند در صورتی که چنین چیزی اصلا وجود ندارد.

برندها در ایران می گویند هر طور شده باید دیده شویم

وی می گوید: برندها در ایران می گویند هر طور که شده باید دیده شویم در صورتی که در این نوع تفکر، «چه طور دیده شدن» اصلا لحاظ نمی شود و فقط دیده شدن برایشان اهمیت دارد. مثال این طرز تفکر را می توان در زمین فوتبال به وضوح دید که سه ردیف تلویزیون برای تبلیغات چیده شده، روی پیراهن بازیکنان تبلیغات است، زیرنویس تلویزیون تبلیغات است و... مخاطب اصلا نه از دیدن تبلیغات لذت می برد و نه از دیدن فوتبال؛ اینجا برند فقط دلش می خواهد که دیده شود؛ فقط همین.

خانواده ها تبلیغات منجر به آسیب را بلاک کنند

این فعال حوزه تبلیغات با اشاره به اینکه در مردم باید این حساسیت ایجاد شود که اگر می خواهید از یک فیلم حمایت کنید، باید تبلیغاتش آن فیلم هم به گونه ای باشد که منجر به آسیب به فرد و خانواده اش نشود، می گوید: خانواده ها باید تبلیغاتی که منجر به آسیب دیدن روان آنها می شود را بلاک کنند. آنها باید بگویند این سبک دیده شدن، منجر به محدود شدن از سمت ما می شود. مردم باید بدانند قرار نیست از هر چیزی که دیده شد حمایت کنند.