بی پناه ماندن 400 زن در تهران/کارنامه مردودی شهرداری در کمک به زنان آسیب دیده شهر/سلبریتی ها تخصصی کمک نمی کنند

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، زنان کارتن خواب در شهر تهران، این روزها از همیشه بی پناه تر هستند. آنها که از سمت خانواده طرد شده اند، چشم امیدشان به گرمخانه هایی بود که پشت و پناهشان بودند ولی نه تنها دیگر همان را هم ندارند؛ بلکه اگر به گرمخانه های وابسته شهرداری هم مراجعه کنند، آنها را وادار به ترک اعتیاد اجباری می کنند. حال این زنان، ترجیح می دهند اجبارا و به زور اعتیادشان را کنار بگذارند یا اینکه همان گوشه خیابان بمانند و زندگی شان را طبق روال گذشته بگذرانند.

سیاست های مدیریت شهری دوره جدید، در برخورد با کارتن خواب ها به این شکل است؛ تشدید برنامه های قهری، کمرنگ شدن برنامه های کاهش آسیب، ضعیف کردن فعالیت های سازمان های مردم نهاد و تلاش برای دولتی کردن خدمات برای آسیب دیده های اجتماعی و کارتن خواب ها. این موارد می توانند از علت های افزایش تعداد زنان کارتن خواب در پایتخت باشند.

از سویی دیگر، با توجه به شرایط اقتصادی و اجتماعی که هر در آنها شاهد بحران های تازه ای هستیم نیز می تواند مزید بر علت باشد. 

در چنین شرایطی، مسئولان، به سمت رویکردهای ضربتی و مواجهه های ناگهانی با معضلات می روند تا به همان شکل و به صورت ضرب الاجلی جواب بگیرند که معمولا این راهکارها که بلند مدت هم نیستند؛ به خوبی جواب نداده و منجر به انتقال آسیب از جایی به جایی دیگر می شوند.

افزایش مشاهده بصری زنان کارتن خواب در شهر تهران

این روزها، شاهد تعداد بیشتری از زنان کارتن خواب هستیم، که خیلی عادی در شهر تردد می کنند و هر جایی از پایتخت هم می توانید آنها را ببینید. در این شرایط، قشر در معرض آسیب با سرعت خیلی بیشتری دارد به آسیب دیده اجتماعی تبدیل می شود که این معضل بسیار بزرگی است؛ قبلا طول زمانی که آسیب پذیران، به قشر آسیب دیده تبدیل شوند خیلی زیاد بود اما الان این فاصله زمانی بسیار کم شده و این هشداری بسیار جدی در این خصوص است. این یعنی کارتن خواب ها، خیلی زود به ته خط می رسند و دیگر هیچ امیدی برای بهبود زندگی شان ندارند. درگیری با با انواع بیماری ها از جمله عفونت های شدید، در معرض تجاوز قرار گرفتن، نداشتن تغذیه مناسب، بعضا اعتیاد و... از عواملی است این افراد را به شدت درگیر می کند.

دو مرکزی که از زنان کارتن خواب واقع در منطقه 12 تهران حمایت می کرد، در دوره جدید مدیریت شهری بسته یا از روند تخصصی خود خارج شده اند. برای شهرداری تهران افتخاری بود که این دو مرکز را که به جدیت و با روش های به روز، در حوزه زنان کارتن خواب کار می کردند را بست و یکی از آنها را به قرارگاه محرومیت زدایی بدل کرده است و هیچ جایگزینی هم برای این ساختمان ها انتخاب نشد. حال شواهد نشان می دهد که این افراد مثل قبل مراجعه نمی کنند. در واقع حداقل حدود 400 زن کارتن خواب از این مراکز خدمات دریافت می کردند که الان مشخص نیست سرنوشت این زنان چه شده است.

حال شهرداری کارتن خواب هایی را که به گرمخانه های شهرداری می روند را به اجبار، به کمپ ترک اعتیاد می برد و اینها تهدید شدند برای اینکه امکان توانمندسازی شان طبق دستورات ماده 16 امکان تحویل به خانواده ندارند و خانواده ای وجود ندارد که اینها را تحویل دهن در نهایت اینها به پاتوق ها برگشتند. حتی در یکی از محلات تهران، 48 بار طرح هایی را اجرا کردند که افراد کارتن خواب را از محلات جمع آوری کنند در حالی که در آن محلات کماکان آسیب وجود دارد.

حال از شهرداری باید پرسید که برای معتادان و کارتن خواب ها، فقط درمان های اجباری را در نظر دارد و هیچ راه دیگری به ذهنش نمی رسد؟

نقش سلبرتی ها در شناساندن مشکلات کارتن خواب ها به جامعه؛ ترحم خریدن ممنوع!

در این مسیر، سلبرتی ها می توانند همراه افرادی باشند که از راه درست به این افراد کمک می کنند. آنها می توانند با فرهنگ سازی، کاری کنند که خانواده ها متوجه این موضوع شوند که اگر عضوی از خانواده شان به هر دلیلی قسمتی از مسیر زندگی را اشتباه طی کرد، راهی داشته باشد تا به خانواده اش بازگردد و این بهترین کاری است که سلبرتی می تواند انجام دهد. همچنین سلبیرتی ها، می توانند با گرد هم آوردن خیرین، در این مسیر کمک کننده باشند.

روش کمک سلبریتی ها به آسیب دیدگان تخصصی نیست

این در حالی است که سلبیرتی های ایرانی، با کمک هایی که در حد فیلم گرفتن برای فضای مجازی است، از چهره کسانی که در پاتوق ها حضور دارند فیلم و عکس می گیرند و آن را منتشر می کنند. اینگونه، عزت نفس این افراد را پایین می آورند و با راه و روش هایی نادرست که به مردم نشان می دهند، باعث می شوند مردم هم فکر کنند که باید همین کارها را انجام دهند. اعتماد آن گروه هم از بین می رود و فکر می کنند همه آمده اند عکس و فیلم بگیرند و نتیجه را نشان نمی دهند. اینگونه باعث می شود که مددجوها نیز فقط منتظر بمانند تا یکی بیاید و به آنها کمک کند؛ در حالی که سمن ها فقط نان و جای خواب برای این افراد فراهم نمی کنند بلکه آنها در تلاش هستند تا این دسته از افراد را با آموزش هایی که ارائه می دهند، به دنیای پیش از کارتن خوابی وصل کنند.

بهترین روش این است که سلبیرتی ها کنار سمن ها باشند و ضمن قدرت بخشیدن به آنها برای خدمت رسانی، مردم را نیز نسبت به حقوق افراد آسیب دیده آگاه کنند. بد در مددجوها دارد که منتظر هستند یک نفر بیاید کمکشان کند و هم تاثیر بد روی مردم دارد که اشتباه بودن این امر را متوجه نمی شوند و همین می شود که سازمان های مختلف می گویند ما سمن ها فقط غذا می دهند.