تحریم ها فقط زندگی قشر کارگر ایران را داخل هاونگ انداخته و دیگر هیچ/ حقوق ماهیانه کارگران 10روز هم دوام ندارد

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، حسین رسولی،عضو خانه کارگر خراسان رضوی روز شنبه در نشست خبری به مناسبت آغاز هفته کار و کارگر سال 1402 بیان کرد: "در حال حاضر حداقل دستمزد یک کارگر زیر ۸میلیون تومان است و این میزان  دستمزد تنها برای گذران ۹ روز از زندگی یک خانوار جوابگو خواهد بود و جامعه  ی کارگری به میزان ۲۱ روز در ماه کسری حقوق دارند"

این دو خط صحبت ،حکایت از بحران های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در ماه ها و سالهای آینده دارد. وقتی حقوق قشر کارگر آنقدر اندک و نامناسب با تورم جاری در کشور باشد تا حدی که حتی ده روز از 30 روز ماه را برای خرج و مخارج زندگی این قشر تامین نکند، زنگ خطر بزرگی برای دولتمردان است زیرا قشر کارگری جامعه بیشتری بخش جمعیت کشور را در بر می گیرد.

قشر کارگری از کارگر ساختمان تا فعالان در  بخش خصوصی را در بر می گیرد. یعنی دو قشر متوسط و کم توان مالی کشور دستمزد کافی برای داشتن یک زندگی آرام اقتصادی و به طور یک زندگی با کیفیت ندارند. وقتی این جمعیت گسترده، اوضاع معیشتی مناسبی نداشته باشند، زنجیره ای از نارضایتی ها شکل می گیرد که از جمله آن می توان به موارد ذیل اشاره داشت:

1. فقر : دستمزدهای پایین می تواند منجر به فقر شود که می تواند منجر به طیف وسیعی از مشکلات اجتماعی مانند سوء تغذیه، بی خانمانی و عدم دسترسی به مراقبت های بهداشتی شود.

2. جرم و جنایت: فقر و بیکاری می تواند منجر به افزایش نرخ جرم و جنایت شود، زیرا مردم برای گذران زندگی خود به فعالیت های غیرقانونی روی می آورند.

3. ناآرامی اجتماعی: وقتی مردم احساس می کنند که حقوق منصفانه دریافت نمی شود،  عصبانی و ناامید می شوند که منجر به اعتراض و ناآرامی اجتماعی شود.

4. مشکلات بهداشتی: دستمزدهای پایین هزینه های مراقبت های بهداشتی را برای مردم دشوار می کند، که  منجر به طیف وسیعی از مشکلات سلامتی می شود.

5. آموزش: زمانی که خانواده ها برای تامین مخارج زندگی خود با مشکل مواجه می شوند، ممکن است کودکان مجبور به ترک تحصیل به منظور کار و کمک به خانواده خود شوند.

6. نابرابری: دستمزدهای پایین می تواند نابرابری درآمد را تشدید کند، زیرا ثروتمندان ثروتمندتر و فقرا فقیرتر می شوند.

تحریم و فقر کارگران

این شرایط اقتصادی در حالی حاکم بر اکثریت ساکنان ایران است که کشور اقتصاد نفتی دارد ولی تحت تحریم اقتصادی و نفتی است. در شرایط تحریمی، دولت باید  برای جلوگیری از ورشکستگی تجارت و صنعت و اقتصاد خود به سمت تنوع‌بخشی در بخش‌های دیگر اقتصادی حرکت کند. برای مثال، بخش کشاورزی، صنعت خدمات، تولید محصولات فرآوری شده و صادرات غیرنفتی می‌تواند به عنوان جایگزینی برای واردات و صادرات نفتی در نظر گرفته شود.همچنین با توسعه صادرات غیرنفتی و جذب سرمایه‌گذاری خارجی، درآمد خود را افزایش دهد.

از طرف دیگر، دولت باید به حفاظت از محیط زیست و کاهش آلودگی هوا و آب در کشور توجه کند.  این توجه ،می‌تواند با استفاده از فناوری‌های پاک و سبز و همکاری با سایر کشورها در این زمینه انجام شود. همچنین، باید به توسعه گردشگری پایدار و توسعه اقتصادی مناطق ساحلی و جزایر دریایی توجه کند. اما هیچ کدام از راهکارهای عبور از ویرانی اقتصادی ناشی از تحریم در ایران مورد توجه جدی نیست و همچنان اقتصادی نفتی مدنظر دولتمردان است.

تحریم کنندگان مردم ایران را تحریم کرده اند؟

این شرایط باعث شده است که اقشار جامعه روز به روز با کاهش درآمد و سرمایه و کیفیت زندگی مواجه شوند. در این بخش باید از تحریم کنندگان ایران پرسید که آیا می دانند که تحریم های اقتصادی و نفتی  آنان تنها و فقط زندگی اقشار کم توان و متوسط جامعه که وابستگی سیاسی ندارند، ویران کرده است و از سوی دیگر تحریم باعث نابودی بخش به بخش و لایه به لایه ایران شده است که این ویرانی نیز تنها بر زندگی و سلامت و میزان آموزش مردم ایران اثر دارد؟

هر سیاستمدار و فرد آگاه به اقتصاد کلان می داند که تحریم های اقتصادی، تأثیر بسزایی بر اقتصاد یک کشور دارد و می تواند منجر به بی ثباتی اجتماعی و سیاسی شود. در مورد ایران، تحریم ها منجر به کاهش صادرات نفت و کاهش شدید ارزش پول ایران شده است که منجر به تورم و مشکلات اقتصادی برای بسیاری از ایرانیان شده است. تحریم ها همچنین دسترسی به دارو و تجهیزات پزشکی را تحت تأثیر قرار داده است که تأثیر منفی بر سلامت عمومی گذاشته است.تحریم ها توانایی ایران را برای سرمایه‌گذاری در حفاظت از محیط زیست محدود کرده و تلاش‌های کشور برای رسیدگی به مسائل زیست‌محیطی مانند آلودگی هوا و کمبود آب را با مشکل مواجه کرده است.

همه این موارد نشان می دهد که 90 درصد اثرات تحریم بر زندگی ایرانیان آوار می شود و ویران کننده نقطه به نقطه ایران است.

خبرنگار: آزاده مختاری