رد ادعای عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی / ۷۸ درصد رتبه های برتر کنکور در اختیار ۷۰۰ مدرسه سمپاد؛ سهم ۱۰۰ هزار مدرسه دولتی «تقریبا هیچ»

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، ابراهیم سحرخیز، معاون پیشین وزارت آموزش و پرورش در گفت و گو با رکنا گفت: مناقشه بر سر سهم واقعی مدارس دولتی از رتبه های برتر آزمون سراسری امسال، با تحلیل جانبدارانه، پر مغالطه و شاید هم وارونه اندک شماری از مدیران ستادی آموزش و پرورش یا اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی، موضوعی است که همچنان در سرخط خبرهای برخی از رسانه ها قرار دارد.

وی افزود: یکی از اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی، سهم ناچیز ۴ درصدی مدارس عادی دولتی از رتبه های برتر را، (بزعم خود) بخشی از همان آمار دروغی خوانده است که مخالفان با هدف تضعیف نهادهای ملی کشور، آن را ساخته و پرداخته کرده اند! 

ابراهیم سحرخیز تاکید کرد: انتظار نمی‌رفت کسی که تحصیل کرده آمریکا و دانش آموخته یکی از دانشگاه های انگلیس است، وقتی به آموزش و پرورش ما که می رسد با نادیده گرفتن خیلی از داده ها یا واقعیت های آماری، تنها به قاضی رفته، نبود عدالت در نظام پذیرش دانشجو در ایران را ساخته و پرداخته برخی رسانه‌ها بخوانند.

او همچنین گفت: کجای این معادله با عدالت یا برابری دسترسی آسان و همگانی به آموزش سازگاری دارد که سهم ۷۰۰ مدرسه خاص یعنی سمپاد از رتبه های برتر، ۷۸ درصد باشد اما سهم بیش از ۱۰۰ هزار مدرسه عادی دولتی در این ماراتن نفس گیر یعنی کنکور، تنها چیزی در حد صفر باشد؟ در عجبم از کسی که حتی نمی داند بخش قابل ملاحظه‌ای از همین سهم ۷۸ درصدی مدارس سمپاد از رتبه های برتر، یعنی دست کم  ۲۵ درصد آن تنها متعلق به شهر تهران است که یک شانزدهم جمعیت دانش آموزی در خود جای داده است در حالی که ۱۰ استان کشور هیچ نماینده ای حتی یک ستاره، در میان این نفرات برتر ندارند.

معاون پیشین وزارت آموزش و پرورش تاکید کرد: امروز حتی خواجه حافظ شیرازی هم  می داند که توزیع و پراکندگی رتبه ها یا نفرات برتر کنکور پیش از آنکه مبتنی بر انگاره عدالت و فرصت های برابر دسترسی باشد بر پراکندگی مدارسی مانند سمپاد استوار است که تنها کلان شهرها و مناطق برخودار شهرهای بزرگ از چنین موهبت عظمایی برخودارند و بقیه به جرم زاده شدن در دیگر نقاط جغرافیایی کشور یا محروم ماندن از داشتن پدر و مادر پولدار، چونان نظام کاستی و طبقاتی ایران قدیم یا هند کنونی،محکوم به تباه شدن یا تکرار دوباره حرفه آبا و اجدادی خویشند! از کدام سازمان ملی استعدادهای درخشان یا فکر فاخر برای حفظ نخبگان به عنوان سرمایه ملی سخن می گویید؟

وی افزود: همان سازمانی که قرار بود با به کارگیری انواعی از  راه ها و ابزارهای مناسب در شناسایی، هدایت و شکوفایی استعدادهای برتر در میان تمامی  دانش آموزان، تمام قد در خدمت عدالت باشد؛ اما امروز با ترغیب و حمایت جانبدارانه شورای عالی انقلاب فرهنگی، با تبدیل شدن به یک سازمان شبه دولتی، در رقابت با مدارس غیردولتی، شوربختانه تمامی هم و غم خود را تنها معطوف به همان ۷۰۰ مدرسه ای کرده است که آموزش و پرورش دیگر داشته های خود را نیز قربانی آن کرده است.

سحرخیز همچنین گفت: همان سازمانی که به روایت آمار، بخش قابل ملاحظه‌ای از دانش آموختگان آن، مهاجرت اختیار کرده یا شب را در رویای مهاجرت به روز می رسانند!  کدام یک از مطالعات تطبیقی به ما می گوید طرح تفکیک و جداسازی دانش آموزان بر حسب معدل یا هوش و استعداد برتر در رشته های مربوط به شاخه نظری تنها مسیر درست و کارآمد در امر مدرسه داری است؟ کار به جایی رسیده است که بانک جهانی در یکی از تازه ترین گزارش های خود، در بین سال های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۷، ایران را در خصوصی سازی مدارس متوسطه، پیشتاز و  رکورد دار جهان معرفی می کند! چرا باید حق طبیعی مردم نسبت به آموزش با خصوصی سازی تبدیل به یک امتیاز طبقاتی یا ویژه خواری شود؟

معاون پیشین وزارت آموزش و پرورش گفت: ای کاش به جای این داوری شتابزده یا استدلالی چنین سست و بی پایه در باره نتایج کنکور، لااقل برای یکبار هم شده مصاحبه دیگر اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی مثل امثال منصور کبکانیان یا بقیه را هم می دیدند که «تنها ۲ درصد از رتبه های زیر سه هزار کنکور جزء چهار دهک نابرخودار کشورند و ۸۰ درصد رتبه های برتر و رشته های پرطرفدار در اختیار ۳ دهک بالای کشور قرار دارند.» لابد این گفته «قائم مقام وزیر بهداشت که ۶۰ درصد دانشجویان پزشکی با سهمیه وارد دانشگاه ها می شوند» هم ساخته و پرداخته برخی رسانه‌ها است! 

وی در پایان افزود: این عضو شورای انقلاب فرهنگی در مصاحبه خود، افزوده اند آقای رییس‌جمهور آنقدر برای رسیدن به عدالت، بی تابی می کنند که تاکنون فقط ۶۰ نشست راهبردی با موضوع و محور آموزش و پرورش برگزار کرده اند که در پاسخ باید گفت اگر دیگر اعضای این نشست راهبردی نیز مثل شما انگلیس درس خوانده ها فکر کنند ۶۰ جلسه که سهل است اگر ۶۰۰ نشست و کارگروه هم تشکیل شود به اندازه سر سوزنی توفیری  در حال و روز این مردم به دنبال نخواهد شد.