کشور دچار سندرم عملیات عمرانی است/ دستور دولت به استاندارها برای ایجاد اشتغال از هر راه ممکن!

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، این کلمات برای آنهایی بی معناست که می خواهند کار خود را پیش ببرند و جیب شان پر پول شود. هر از چند گاهی خبر ساخت یک ویلای لاکچری توسط افراد مشهور یا آقازاده ها در بوق و کرنا می شوند و جامعه نسبت به آن واکنش نشان می دهد. اما پروژه هایی که کلمه "عمرانی" را یدک می کشند به راحتی دل کوه ها را می شکافند، از میان دشت ها می گذرند و مسیر رودها را طی می کنند و سواحل را در می نوردند و هیچ کس هم جلودارشان نیست و توجهی به آن نمی کند. محمد درویش، کنشگر و پژوهشگر محیط زیست در گفتگو با خبرنگار اجتماعی رکنا در پاسخ به این سوال که چرا این کوه، دشت، ساحل و رودخواری ها به نام پروژه های عمرانی انجام می شود؟ تاکید کرد: یکی از دلایل آن به تنگناهای مالی دولت برمی گردد که چوب حراج را به عرصه های منابع طبیعی زده است. دولت به استانداران خود دستور داده که از هر راهی تولید درآمد، کارآفرینی و اشتغال کنند.

نبود ملاحظات محیط زیستی در شرایط جنگی

وی با بیان این که ما با سندرم وحشتناک "عملیات عمرانی" روبرو هستیم، افزود: در قالب جاده سازی، سدسازی، معدن کاوی و صادرات آب مجازی و... کشور را به تاراج می برد و بهانه آن هم این است که تحریم هستیم و چاره ای نداریم جز این که در برابر متجاوزین تحریم کننده بایستیم و در شرایط جنگ ملاحظات محیط زیستی نباید رعایت شود. استدلال آنها این است و دولتی که خود را محیط زیستی نام نهاده بود کارنامه بسیار تاسف باری در حوزه محیط زیست از خود باقی گذاشته است.

تاراج جنگل های هیرکانی ثبت یونسکو

محمد درویش گفت: من هیچ وقت فکر نمی کردم جنگل های هیرکانی که با آن مرارت در یونسکو ثبت جهانی شد مورد تاخ و تاز معادن قرار گیرد. هرگز فکر نمی کردم بهترین منطقه رویشگاهی ما در زاگرس و منطقه شاهان کوه چنین تخریب شود. بسیاری از مواردی که در حال حاضر رخ می دهد، رشد قارچ گونه فعالیت های معدن کاوی نشان دهنده آن است که دولت نتوانست مدافع شایسته ای برای حراست از توانایی های بوم شناختی کشور باشد.

بازگشت یک سانتیمتر خاک کشاورزی 800 سال طول می کشد

این کنشگر و پژوهشگر محیط زیست به خاکبرداری سیمان آبیک نیز اشاره کرده و افزود: سیمان آبیک حدود 100هکتار از اراضی کشاورزی روستای هیو بوده که سال ها در آن زراعت می شد. اما نزدیک به 40 متر این 100هکتار را کنده بودند تا برای کارخانه سیمان خوراک تهیه کنند. در صورتی که خاک مرغوب کشاورزی را نباید قربانی صنعت سیمان می کردیم. همان روستا و آبیک به یک چشمه تولید گرد و خاک تبدیل شده است و می تواند موجب تشدید بیماری های ریوی و سرطان ها شود و تمام پولی که قرار است از صنعت سیمان به دست آید باید خرج درمان شود. ضمن آن که برای تولید هر یک سانتیمتر خاک کشاورزی که از دست می رود 800 سال زمان لازم است و به این راحتی جبران پذیر نیست.

آب شیرین کن ها کیفیت آب خلیج فارس را به مخاطره انداخت

محمد درویش به سواحل اشاره کرده و گفت: مطابق قانون برنامه 5ساله چهارم قرار بود که تمام سکونتگاه هایی که بالای 200هزار نفر جمعیت دارند و در کنار سواحل یا تالابی هستند باید تصفیه خانه داشته باشند تا فاضلاب به صورت مستقیم وارد آب ها نشود. عملا این قانون اجرا نشد و یکی از عوامل آلایندگی در خلیج فارس شده است. علاوه بر فاضلاب و پساب ها، تعداد زیاد آب شیرین کن ها روی کیفیت آب در خلیج فارس تاثر گذاشته و در حال حاضر میزان آلایندگی در خلیج فارس 40 برابر بیش از حد مجاز شده است که می تواند صنعت آبزی پروری و درآمد صیادی را به شدت مخاطره می اندازد. آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.