مدیریت و صیانت سرمایه های انسانی پرستاران بر عهده کیست؟ / اگر نبود پرستاران منجر به خطراتی برای بیماران شود، مسئولان باید پاسخگو باشند + عکس و فیلم

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا،  اعتصاب پرستاران در اعتراض به وضعیت شغلی خود، از روز یازدهم مرداد در کرج آغاز شد و در شیراز، بوشهر، مرکزی، البرز، کرمانشاه، زنجان، یزد و مازندران ادامه یافت، به دیگر شهرهای ایران نیز رسیده است.

از جمله مهم ترین خواسته های پرستاران ، افزایش نرخ اضافه کاری و کاهش ساعات اضافه کاری اجباری، عدالت در پرداخت و فوق العاده خاص اعلام شده است.

احسان سهرابی ، فعال کارگری در گفت و گو با رکنا در خصوص اعتصاب پرستاران در ایران گفت: اعتصاب ، در  معنی لغوی به معنای توقف موقت و هدفمند کار، توسط گروهی از کارکنان و مردم به منظور بیان اعتراض یا تحمیل یک تقاضا است. در اعتصاب، اقدام علیه کارفرمایان انجام می شود و در نهایت ممکن است کارگران و مدیران، وارد «ستیز اجتماعی» شوند.

وی در ادامه تاکید کرد: به‌بیان دیگر، اعتصاب یعنی دست از کار کشیدن کارگران یا همه کارکنان و کارگزاران یک واحد اقتصادی یا دستگاه اداری و خدماتی برای دریافت حقوق یا دستمزد بیشتر یا امتیازات شغلی بیشتر از کارفرما یا دولت است؛ چراکه وزن کارگران و کارفرمایان متفاوت است و در موقعیت ضعف قراردارند.

احسان سهرابی افزود: قانون اساسی جمهوری اسلامی که یکی از دستاوردهای انقلاب اسلامی است، اصولی مترقی دارد که تحقق کامل آن‌ها می‌تواند بخش مهمی از مشکلات امروز جامعه را حل کند. قانون اساسی و اصلی برای تضمین حق اعتراض  پیش بینی کرده است. با این وجود، ظرفیت‌های اصل ۲۷ قانون اساسی به دلایل مختلف و تا حد زیادی مغفول و بلااستفاده مانده‌است. وضعیتی که منجر به مسدودشدن مسیر مستقیم انتقال مطالبات مردم به مسئولان و در نهایت دوگانگی و فاصله عمیق شده است.

این فعال کارگری تاکید کرد: امروزه  با گسترده‌شدن تحریم ها، سیاست های غلط و مشکلات اقتصادی و معیشتی، نارضایتی‌ها دربین دهک های پایین جامعه به وجود آمده است. جامعه مثکتر ایران در همه حوزه‌ها مطالباتی دارد که قطعا مسئولان باتوجه به عمومیت آن خواسته‌ها، باید در راستای برآورده‌کردن مطالبات و ایجاد رضایت در سطح عامه مردم اقدام کنند.

احسان سهرابی افزود: درسال های گذشته، شاهد اعتراض و اعتصاب کارگران، فرهنگیان و کارمندان دادگستری برای افزایش حقوق بودیم. انتقاد و اعتراض از جمله حقوق و آزادی های سیاسی شهروندان به شمار می رود که در نظام های مردم سالار، هرچند با تفاوت هایی، به رسمیت شناخته شده است. در دول اسلامی نیز باتوجه به این که نسبت به جایگاه مردم در عرصه سیاسی، رویکردی مثبت داشته و به نقش فعال آنان اعتراف دارد، نمی توان حقوق و آزادی های  شهروندان را نادیده گرفت. وقتی مردم از زیستن در سایه برخی حکومت‌ها، بیش از آن که منتفع شوند، زیان ببینند؛ اعم از مادی و معنوی، طبعاً دست به واکنش می زنند و نتیجه آن، دگرگونی های ارادی در جامعه می شود.

وی افزود: اگر بخواهیم مبانی انتقاد را در نظام اسلامی از نظر بگذرانیم، می توانیم آنها را در محورهایی مطرح کنیم. نخست نظارت همگانی است. همچنین گستردگی جوامع و پیچیدگی روابط اجتماعی به ویژه میان دولت و ملت که موجب شده است تماس و ارتباط مستقیم میان زمامداران و مردم تا حد زیادی کاهش یابد و نوعاً رابطه میان فرمانروا و فرمانبر از طریق دستگاه اداری و نظام دیوان سالاری، تأمین می شود. از این رو، ضرورت دارد تا انتقادات مردمی و شبهاتی که در اذهان عمومی پیدا می شود از طریق رسانه ها و مطبوعات و محافل عمومی، طرح و گوشزد شود. مشروط به اینکه سیستم تاب آوری داشته باشد؛ چراکه حلقه مفقوده ضعف عملکردی در سیستم منجر به این اعتراض شده است، وزارت کار و بهداشت در سیاست گذاری نتواسته به دلیل مقررات زدایی و  تفویض اجرای قوانین در استان ها آسیب ها را شناسایی کند .

این فعال کارگری افزود: انتقاد و اعتراض در نظام اسلامی به عنوان یک امر مطلوب و پسندیده، دارای اهمیت و ضرورت است و یکی از نیازهای اساسی جامعه و نظام اسلامی است که مبتنی بر خاستگاه های دینی و مبانی منطقی بوده و در واقع، لازمه حیات مسئولانه در جامعه اسلامی به شمار می رود. از این منظر، جامعه با آن که وظیفه دارد از قدرت مشروع، اطاعت کند؛ اما در عین حال، قدرت مشروع هم موظف است به روی جامعه گشوده باشد و هر نقدی را بشنود و از آن بهره گیرد.

وی تاکید کرد: باتوجه به اینکه انتقاد و اعتراض، کارکرد اصلاحی و سازنده دارد و به ویژه، طرح آن علیه نظام سیاسی باتوجه به نظم عمومی، منافع ملی و امنیت و مصالح همگانی صورت می گیرد، می بایست، همان گونه که در شیوه های اعتراض؛ تناسب و توازن، لحاظ می شود، به این معنا که اگر بتوان نخستین خطا را با تذکر یا نقد علنی مستقیم یا با واسطه، اصلاح کرد، اصلا ضرورتی ندارد که به اقدامات عملی دیگری، هرچند مجاز، متوسل شد. انتقاد و اعتراض، ضمن اینکه کاربرد اساسی و ارزنده در تصحیح عملکرد دولتمردان دارد، از این طریق، نقش مهم و تعیین کننده در اصلاح امور سیاسی و اجتماعی ایفا می کند، مستلزم علم و آگاهی نسبت به موضوعات و مسائل کشور و جامعه است و اگر همراه با حسن نیت، واقع نگری، موقعیت شناسی و مصلحت سنجی و با زبان نرم و ملایم، مطرح شود، ابزار سازنده و موثری خواهدبود که همواره خیر و صلاح را در پی خواهدداشت.

احسان سهرابی افزود: لذا اصل ۲۷ قانون اساسی آخرین نوع پیام دادن به نشنیدن صداست؟ صدای بیش از ۱۱ هزار تشکل در نمی آید و لایه های پایینی شاغلین به تشکلات دیگر اعتماد ندارند؛ چراکه انتخاب شوندگان با مهندسی و ذوب شده تفکرات دولتمردان هستند که زمینه های نارضایتی و خروجی ذینفعان بی صدا  اینگونه از روی نمایندگانشان و تشکلات صنفیشان عبور می کنند، امروز باید خودشان کاری کنند و امیدی به نمایندگان نیست. آیا اینها برآیند سیاست های غلطی است که تاکنون در مدیریت تشکلات نهادینه کرده اند؟

این فعال کارگری تاکید کرد: شاغلین اعم از کارگران و پرستاران، ستون فقرات نظام در مظلومیت و به سختی معیشت خودشان را تامین می کنند و آنها نیز مانند کارمندان دولت آرزویشان این است که مزایای شبیه به آنها دریافت کنند؛ معنی اضافه کار ترمیمی ۱۷۵ ساعت (بدون کار) کارانه ها و پاداش را درک کنند، ، تبصره ۳ صرفا این است که همانطور که ضریب تعرفه پزشکان پس از کرونا بازنگری شد، نباید اضافه کار آنان هنوز  ساعتی حدود ۲۰ هزارتومان باشد و امروز بخشنامه فوق العاده های خاص، صرفا برای تبصره ۳ به استثناء تبصره ۴ کارگران اعمال شود)... که قطعا اینگونه مدیریت تبعیض هر روز شاهد اعتراض و اعتصاب اقشار مختلف با قراردادهای مختلف خواهیم بود.

وی افزود: بیمه شدگان به سختی زندگی را می گذرانند که سخنان شهید جمهور، صحه می گذارد برای خرید یک شیشه سکوریت باید یکسال تلاش کرد این مصداق وضعیت تورم و رکود و گرانی است. این شیوه اعتراض، نشان از رشد مدنی و رعایت حقوق شهروندی است که کارمندان (دادگستری و فرهنگیان و...) از این ظرفیت استفاده کرده اند. امروز باید اندیشه ورز باشیم و هرگونه نقد سازنده را تاب داشته باشیم؛ نه اینکه اعتراض کنندگان، یا محکوم به حذف یا سیاه نمایی و یا نشر اکاذیب یا تشویش اذهان عمومی و.‌‌‌‌.‌  شوند و در نهایت بار عناوین مجرمانه را به دوش بکشند.

احسان سهرابی در پایان افزود: امروز پرستاران دغدغه مند که جانشان را در بدترین دوران کرونا به خطر انداختند، حقشان نیست به دلیل تبعیض و مدیریت غلط، اینچنین فریاد بزنند و اگر نبود آنان منجر به خطراتی برای بیماران شود مسئولان باید پاسخ دهند. با توجه به نوع خاص فعالیت‌شان جان بیماران را اولی بر هر مطالبه ای مدنظرتان باشد و از مسیرهای مطالباتشان را پیگیری کنند که جان بیماران را تحت الشعاع قرار ندهد.