جان کری وقتی هنوز میانه‌روها در ایران روی کار نیامده بودند، مذاکرات هسته‌ای مخفیانه در عمان را پایه‌گذاری کرد و بعد از پیروزی حسن روحانی این جمله ویلیام برنز، فرستاده امریکا در بازگشت از نخستین مذاکره با دولت جدید ایران که: «هنوز وارد زمین بازی بیسبال نشده‌ایم ولی حداقل داخل پارکینگ که هستیم»، او را ترغیب به پذیرفتن مخاطره‌ای کرد که مطمئن بود ارزشش را دارد.

کری چه زمانی که برخی مخالفانش ترس ذاتی او از جنگی دیگر برای امریکا را دلیلی بر میل شدیدش برای کاستن اختلافات با ایران می‌دانستند و چه هنگامی که متهمش کردند با حل موضوع هسته‌ای وگشودن باب مراوده دوجانبه با تهران به دنبال ثبت کردن نامش در تاریخ است، اشتیاق تمام نشدنی‌اش برای به نتیجه رساندن مذاکرات را از دست نداد. چنان که نه تنها شکستن پایش باعث نشد وقفه‌ای هرچند کوتاه در گفت‌وگوها با ایران ایجاد کند که رکورد حضور اقامت خارجی 18 روزه وزیر خارجه امریکا برای یک مذاکره بین‌المللی را هم به نام خودش ثبت کرد. قابل تصور بود که این دموکرات محبوب در میان ایرانیان وقتی ترامپ Trump کمر به نابودی برجام بست، ساکت ننشیند و بیش از هر کس دیگر به دفاع از دستاوردی برخیزد که بی‌تردید رنج زیادی را برای رسیدن به آن متحمل شده بود. چه در همین مسیر بود که او با انتشار کتابی که وقایع‌نگاری مذاکرات هسته‌ای بخش مهمی از آن را شامل می‌شد و در آن لحظات دلهره‌آور، جدال‌های لفظی، ناامیدی و بی‌خوابی‌های شبانه برای محفوظ داشتن اندک بارقه‌های امید را به خوبی به تصویر کشیده بود، کوشید نمای واقعی دستاورد دیپلماتیک دولت اوباما را برای کشورش عیان‌تر از گذشته کند. شاید همین عزم جدی این دیپلمات پیشین امریکاست که در انبوه متلک پراکنی‌های ترامپ به نحوه مذاکره کردن او و انتقادهای تند و تیزی که از دیدارهای غیررسمی‌اش با ظریف مطرح شد، باز ایستاد و گفت: «من مذاکره نکردم. من حرف خودم را زدم و همیشه از حقم برای حرف زدن استفاده می‌کنم.» خواندنی های رکنا را در اینستاگرام دنبال کنید

مریم سالاری

 

کدخبر: 424331 ویرایش خبر
لینک کپی شد
آیا این خبر مفید بود؟