در گفت و گو با رکنا مطرح کردند
دانشجویان پیام نور: شهریه دانشگاه در یکسال حدودا دو برابر شده است! /دانشگاه نیمه‌دولتی با شهریه‌های دانشگاه آزاد و امکانات صفر/ تنها قشر مرفه می‌تواند ادامه تحصیل دهد
دانشگاه پیام نور که هنوز ۴۰ درصد بودجه‌اش را از دولت دریافت می‌کند، امروز عملاً به یک دانشگاه شهریه‌محور بدل شده است. شهریه‌ها طی کمتر از دو سال به بیش از دو برابر رسیده و دانشجویان را در بن‌بستی مالی و آموزشی گرفتار کرده است. شهریه‌ای که از آنها گرفته می‌شود، با دانشگاه آزاد برابری می‌کند اما امکانات آموزشی و رفاهی پیام نور حتی از دانشگاه‌های دولتی متوسط نیز پایین‌تر است. فشار اقتصادی بر خانواده‌ها باعث شده بسیاری از دانشجویان ناچار به انصراف شوند و آینده تحصیلی خود را در معرض تهدید ببینند.
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، تعدادی از دانشجویان دانشگاه پیام نور با حضور در خبرگزاری رکنا از مشکلات خود به دلیل افزایش ناگهانی شهریه برای ترم جدید دانشگاه های پیام نور اینگونه به خبرنگار اجتماعی رکنا گفتند: دانشگاه پیام نور، که قرار بود نهادی نیمه‌دولتی برای فراهم کردن تحصیل ارزان‌تر باشد، در عمل راه دانشگاه آزاد را پیش گرفته است. شهریه ثابت ورودی‌های ۱۴۰۲ حدود ۹۷۱ هزار تومان بود؛ حالا برای ورودی‌های جدید، این رقم به یک میلیون و ۸۰۰ هزار تومان رسیده است، یعنی تقریبا دو برابر شده است؛ اما این فقط بخش کوچکی از فشار مالی است. دانشجویان رشته حقوق در مقطع کارشناسی که تا همین یکی دو سال پیش برای ۲۰ واحد درسی حدود ۳ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان پرداخت می‌کردند، حالا مجبورند تقریبا ۸ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان بپردازند، آن هم با تعداد واحدهای درسی کمتر. این هزینه‌ها، تقریبا در رنج شهریه دانشگاه آزاد است؛ با این تفاوت که امکانات پیام نور حتی نزدیک به آن دانشگاه هم نیست. دانشگاه پیام نور، در مقطع ارشد نیز دانشجو می پذیرد که اینها نیز دچار مشکل شده اند.
یکی از این دانشجویان تاکید کرد: من از ورود به این دانشگاه پشیمانم ولی الان چند ترم از درسم گذشته و الان پشیمانی فایده ای ندارد ولی از آن طرف، فشار مالی بر خانواده‌هایمان هم اضافه شده است.
یکی از دانشجویان توضیح می‌دهد: «من ترم گذشته ۲۰ واحد برداشتم و شهریه‌ام سه‌میلیون و ۶۰۰ هزار تومان بود. این ترم فقط ۱۴ واحد برداشتم و شهریه‌ام پنج‌میلیون و ۵۰۰ هزار تومان شد. یعنی با اینکه تعداد واحدها کمتر شده، پرداختی من بیشتر شده.» برای دانشجویان شاغل نیز اوضاع طاقت‌فرساست: «من پاره‌وقت کار می‌کنم و ماهیانه حدود ۱۳ میلیون تومان درآمد دارم. این رقم برای کسی که تازه مستقل شده، واقعاً طاقت‌فرساست.»
یکی دیگر از دانشجویان به رکنا می گوید: مشکل فقط درآمد محدود نیست؛ امکان کار کردن برای همه دانشجویان وجود ندارد. دانشجویان کارشناسی که ۲۰ واحد درسی برمی‌دارند، عملاً وقت و انرژی لازم برای کار پاره‌وقت ندارند و فشار مالی مستقیما بر دوش خانواده‌ها می‌افتد. بسیاری از پدران و مادران کارمند با حقوقی بین ۱۵ تا ۲۵ میلیون تومان مجبورند بخش زیادی از درآمدشان را صرف شهریه فرزندشان کنند. نتیجه این می شود، انصراف برخی دانشجویان.
یکی دیگر از دانشجویان می‌گوید: «در اطراف من تقریبا تعداد زیادی از همکلاسی هایم، به خاطر همین افزایش‌ها انصراف داده‌اند. شهریه بین هشت تا ۱۰ میلیون تومان در ترم است و خانواده‌ها واقعا نمی‌توانند. افزایش شهریه‌ها نه تنها در دروس عمومی، بلکه در دروس تخصصی هم محسوس است و از مهرماه امسال، دانشجویان مجبورند شهریه ثابت را همان ابتدای ترم بپردازند و باقی شهریه متغیر را تا پایان آذر تسویه کنند. در حالی که شهریه‌ها نزدیک به سطح دانشگاه آزاد رسیده، امکانات آموزشی و رفاهی پیام نور در مقایسه با آن دانشگاه و حتی دانشگاه‌های دولتی متوسط، در پایین‌ترین حد است.
یکی از دانشجویان می‌گوید: «کلاس‌های ما معمولا هفت جلسه برگزار می‌شود، استادها فقط برای رفع اشکال می‌آیند و تدریس جدی انجام نمی‌دهند. ما جزوه یا کتاب معرفی شده را خودمان می‌خوانیم و در کلاس فقط پرسش و پاسخ داریم. شهریه‌ای که می‌دهیم حتی از دانشگاه آزاد بیشتر است اما کیفیت آموزش نزدیک صفر است.»
گلایه های دانشجویان نیز تاکنون بی‌نتیجه مانده است. در یک مرحله، ۱۴۳ نفر شکایت خود را در سامانه داخلی پیام نور ثبت کرده‌اند؛ اما پیگیری جدی از سوی مدیریت مرکزی صورت نگرفته است. مسئولان واحدها می‌گویند افزایش شهریه در اختیار آنها نیست و تصمیم‌گیری از سوی مرکز دانشگاه انجام می‌شود. همین امر موجب شده دانشجویان احساس کنند پیگیری‌هایشان بی‌ثمر است و هیچ تغییری ایجاد نمی‌شود. ظرفیت بالای کلاس‌ها در برخی رشته ها نیز به نارضایتی دامن زده است. یکی از این دانشجویان می گوید: در رشته علوم تربیتی، کلاس من تا ۶۹ نفر دانشجو دارد.
یکی از دانشجویان توضیح می‌دهد: «اگر بخواهیم فقط یک دقیقه برای صحبت کردن وقت داشته باشیم و استاد هم برای هر نفر یک دقیقه بگذارد، کل زمان کلاس تمام می‌شود. آموزش مؤثر انجام نمی‌شود و ما برای چیزی پول می‌دهیم که به دستمان نمی‌رسد.»
یکی از این دانشجویان به رکنا می گوید: «افزایش‌های اخیر شهریه برای من ۱۰۰ درصد بوده است؛ یعنی دیگر خبری از افزایش سالانه ۲۰ تا ۲۵ درصدی معمول نیست. ترم قبل شهریه من حدود ۴ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان بود، اما این ترم همان میزان واحد به ۱۱ میلیون و 200 هزار تومان رسیده است؛ تقریبا سه برابر. این فشار بی‌سابقه بسیاری را به انصراف سوق می‌دهد.»
به گفته این دانشجویان، عدالت آموزشی به‌طور کامل نقض شده است. دانشگاهی که قرار بود با شهریه کمتر، امکان تحصیل برای طبقات ضعیف و متوسط را فراهم کند، امروز شهریه‌ای مشابه دانشگاه آزاد می‌گیرد اما خدمات و کیفیت آموزشی آن بسیار پایین‌تر است. اگر اعتراض‌ها گسترده مطرح نشود و مسئولان دانشگاه و وزارت علوم پاسخگو نباشند، روند افزایش شهریه‌ها ادامه خواهد یافت و آینده تحصیلی دانشجویان بیش از پیش در معرض خطر قرار می‌گیرد.
یکی از دانشجویان می‌گوید: «اگر آن ۴۰ درصد بودجه از دولت تعلق نمی‌گرفت و دانشگاه واقعاً آزاد بود، شاید اعتراضی نمی‌کردیم. اما حالا شهریه‌های سنگین با حمایت دولتی دریافت می‌شود. تنها قشر مرفه می‌تواند ادامه تحصیل دهند و ما، دانشجویان طبقه متوسط و ضعیف، یا فشار اقتصادی را تحمل می‌کنیم یا انصراف می‌دهیم. نگاه مسئولان به ما صرفاً نگاه به یک قلک است؛ دانشجویی که باید فقط پول بدهد و آموزش باکیفیت دریافت نکند.»
ارسال نظر