دخترم عصبی است و به حرف کسی گوش نمی‌دهد

مسلماً فرزند شما در آستانه ورود به نوجوانی و بلوغ است. تغییر و تحولات این دوران، نظیر تغییرات جسمانی، توام با تغییرات روحی، هیجانی و رفتاری است. نوجوان در حال پوست اندازی است و می خواهد تنه به تنه والدین بزند، ابراز بزرگی کند، اعلام استقلال کند و از تعیین تکلیف از جانب والدین بسیار گریزان و بیزار است. مددجوی گرامی باید بداند دیگر دوران امر و نهی ما والدین تمام شده است و اگر می خواهید فرزندتان رفتاری مناسب و طبیعی داشته باشد باید رابطه ای توام با صمیمیت با او برقرار کنید. واقعیت این است به مرور که فرزندان به دوران نوجوانی نزدیک و نزدیک تر می شوند اولیاء باید خود را برای روبه‌رو شدن با برخی از چالش ها آماده کنند. در این مقطع سنی بچه ها به قدری بزرگ شده اند که می توانند انتخاب کنند اما در عین حال به اندازه کافی بالغ نشده اند که مفهوم واقعی رفتار هایشان را درک کنند و این یعنی برخورد و اصطکاک شدید بین آن ها و اولیاء. بنابر این لازم است اولیاء درباره اینکه چه رفتاری برایشان قابل تحمل است، و اینکه چه چیزی را اصلاً نمی پذیرند و این که با تمرد و سرکشی اوچه برخوردی داشته باشند، پیشاپیش تصمیم گیری کنند. بنابر این شما به عنوان والد یک نوجوان باید خیلی محترمانه مقررات خانه را برای فرزندتان شرح دهید. قبل از مواجه شدن با نوجوانتان لازم است ابتدا خودتان به دقت و صراحت از خواسته تان آگاه و مطلع باشید. اگر لازم است می توانید موارد را یادداشت کنید و آن را با کمک همسرتان، چند بار تمرین کنید تا مطمئن باشید آنچه می خواهید بگویید دقیقاً همان چیزی است که در ذهن دارید. حال که مطمئن شدید چه چیزی می خواهید بگویید، به اتاق یا مکانی بروید که فرزندتان آنجاست، احساسات خود را کنترل کنید و تا حد امکان آرام باشید. درست است که برخورد با یک نوجوان کاری پراسترس است اما تا جایی که می توانید خونسردی خود را حفظ کنید. حال توجه او را جلب کنید مثلاً از او بخواهید تلفن یا گوشی را قطع کند یا دست از بازی رایانه ای بردارد یا صدای موسیقی را کم کند و تا زمانی که تمام حواسش به شما معطوف نشده چیزی نگویید. صبور باشید زیرا ممکن است او خود را به انجام کاری هر چند جزئی مشغول کرده و نقطه نظر شما را متوجه نشود. توضیحات خود را تنها یک بار بیان کنید از تکرار مجدد و خروج از برنامه ای که از قبل برای خودتان پیش بینی کرده اید پرهیز کنید. مطالب و واقعیات مورد نظر را بازگو کنید و از ارایه سخنرانی کردن بپرهیزید. وقتی برای فرزندتان به مرور ثابت شود که قصد پیگیری موضوع را دارید رفتار شما را جدی تر خواهد گرفت. دیگر اینکه از تادیب ملایم به جای تنبیه و بیشتر بر آموزش تمرکز کنید.