علاقه ام به یک بازیگر باعث شده کمتر درس بخوانم

در دوره نوجوانی یكی از ویژگی‌های بارزی كه بررسی می‌شود، توهم صحنه نام دارد. نوجوان در این سن خودش را در معرض همه‌چیز قرار می‌دهد، یعنی فكر می‌كند خودش فیلم یا صحنه‌ای را بازی می‌كند و دیگران او را تماشا می‌كنند و او فرد مهمی است و زیر‌نظر افراد مهم دیگری قرار دارد. به همین خاطر مقداری دست‌پاچه شده و در بین جمع خجالت می‌كشد، همچنین معمولا در سن نوجوانی، نوجوانان گرایش به تخیل دارند كه این تخیلات در بسیاری از مواقع برای‌شان لذت‌بخش است و انرژی ذهنی‌اش را می‌گیرد. آنها در تخیلات‌شان آینده و موفقیت‌های‌شان را كه برخی دست‌یافتنی نیستند، تصور می‌كنند. برخی از این تخیلات علاقه به بازیگران و ورزشكاران است كه نوجوان در ذهنش در مورد آنان تخیلاتی را در سر می‌پروراند، مثلا اینكه با یك بازیگر آشنا شده و با او درباره عواطف و احساساتش صحبت می‌كند. معمولا در این سن این قبیل رفتار‌ها طبیعی است و در بیشتر نوجوانان این رفتار‌ها را با شدت كم و زیاد شاهد هستیم. نوجوانی كه احساس می‌كند این تخیلات جلوی رشد فكری و ذهنی و فعالیت‌های آموزشی او را می‌گیرد، می‌تواند زمان‌هایی را به تخیلات خود اختصاص دهد، مثلا شما می‌توانید برای خود تایم تخیلات در نظر بگیرید. بدین شكل كه یك ساعت درس بخوانید و نیم‌ساعت تخیل كنید. این نیم‌ساعت تخیل انرژی ذهنی‌تان را می‌گیرد و باعث می‌شود در زمان مطالعه تخیلات كمتری داشته باشید و ذهنتان برای تخیل انرژی كمتری خواهد داشت و با خود می‌گویید این تخیلات در گوشه ذهنم هست و بعد از مطالعه دوباره به آنها فكر خواهم كرد. این روش را تمرین كنید تا به تدریج زمان كمی را به تخیلات اختصاص دهید.