همسرم حساس است و زود به گریه می افتد

اگر به تاريخچه زندگي و تحول برخي افراد نگاه كنيم، مي‌بينيم آنها از دوران كودكي‌شان بسيار زود‌رنج، حساس و بسيار وابسته هستند و در ارتباط با والدين به خصوص مادر دچار يكسري مشكلات شده‌اند و احتمالا مادري داشته‌اند كه نتوانسته با حساسيت كامل به نياز‌هاي عاطفي و رواني كودك پاسخ دهد و اين افراد هميشه احساس خطر و از دست دادن ديگران را دارند. اين تاريخچه زندگي به دوران كودكي و نوجواني انتقال يافته و فرد به تدريج با لجبازي‌هاي خود توانسته كنترل رفتاري والدين را به دست بگيرد. به عبارتي اين افراد در دوران كودكي و نوجواني لجبازي، پرخاشگري و گريه را به عنوان ابزار قدرتي براي جلب توجه والدين و به كرسي نشاندن حرف‌هاي خود استفاده كرده‌اند و والدين بنا به دلايل مختلف از جمله مشكلات كاري، ضعف اعصاب و مقاومت پايين به خواسته‌هاي نا‌به‌جاي اين كودكان و نوجوانان پاسخ داده‌اند. روان‌شناسان معتقدند الگوهاي رفتاري از همان دوران كودكي در فرد شكل مي‌گيرد. اگر با اين الگوها مقابله كارشناسانه و مناسب صورت نگيرد، اين سبك‌هاي رفتاري جزو ويژگي‌هاي شخصيتي ثابت فرد مي‌شود و او در موقعيت‌هاي بين‌فردي خارج از خانه نيز از اين الگوهاي رفتاري استفاده مي‌كند، بنابراين انتظار مي‌رود اينگونه افراد الگوهاي رفتاري خود را نيز در روابط با همسر به كار ببندند، زيرا با اين رفتار‌ها هميشه به نتيجه دلخواه رسيده‌اند و متاسفانه اگر همسر اين افراد نيز سبك‌هاي رفتاري مشابه با والدين را به عنوان راه حل موقت براي كاهش مشكلات به كار ببرند، به تقويت اين رفتار‌ها كمك مي‌كنند. براي كاهش اين مشكلات توصيه مي‌شود در شرايط روحي، عاطفي مناسب و دور از جنجال‌هاي خانوادگي زوجين با همديگر در مورد ضعف‌هاي رفتاري صحبت كنند، آنها را مشخص و برجسته نمايند و پس از تهيه ليست به صورت هفتگي يا ماهانه يكي از ضعف‌ها و رفتارها را هدف قرار داده و به همديگر قول بدهند در صورت بروز مشكلات در مقابل رفتار نامناسب برجسته شده از سبك‌هاي رفتاري مناسب به صورت تمريني استفاده كنند. به تدريج اين رفتار به طور جدی جزو خزانه رفتاري فرد مي‌شود.