شوهرخواهرم سرکار نمیرود و ارث پدری ما را میخواهد

فشار اقتصادی، نظام اقتصادی خانواده‌ها را در شرایطی قرار داده که نظام حقوق دستمزد برای انجام کار‌های معمولی توان پاسخگویی آن را ندارد. غلبه نیاز‌های کاذب چشم و هم‌چشمی و رقابت نوعی فزون‌طلبی را فراهم ساخته که از یک سو حقوق اندک تکافوی زندگی معمولی را ندارد و از سوی دیگر تنبلی و تن‌پروری، رخوت و سستی در عدم پذیرش مشاغل دشوار به علت رفاه‌زدگی و راحت‌طلبی این جوان عزیز را در شرایطی قرار داده که بر یک کار آبرومندانه مناسب و مطلوب استوار نباشد. ناگفته نماند که جوهره کار به آدمی اصالت می‌بخشد و هویت او را تحکیم می‌کند. بیکاری در همه جوامع انسانی مذمت شده و سر بار جامعه بودن به‌شدت مورد نکوهش قرار گرفته است. متاسفانه جوان امروزی از کار به دنبال یک هدف زودگذر آنی است و آثار و برکات درازمدت کار را بر شخصیت خویش احساس نمی‌کند. آنانی که به منافع زودگذر می‌اندیشند و اعتنایی به منافع دیربازده نمی‌کنند قطعا دچار اشتباه هستند. کسانی که منفعت فردی را بر منافع گروهی ترجیح می‌دهند مسلما راه خطا می‌روند. نباید فراموش کرد که کار افزون بر منافع ارزشمند در طولانی‌مدت می‌تواند منافع فردی و گروهی عناصر اجتماعی را پوشش دهد. این دوست عزیز باید هنگام انجام کار به همه ابعاد تعالی‌بخش کار توجه کند. البته لازم به یادآوری است شخصیت انسان اجازه نمی‌دهد که فرد مورد بهره‌کشی و استثمار قرار بگیرد. اگر ایشان اسیر کارفرمایان منفعت‌طلبی هستند و ارزش کار انجام داده‌اش تا میزان دریافتی‌اش مطابق آنچه در عرف است هماهنگی ندارد، قطعا می‌تواند با کسب فنون و مهارت‌های لازم تخصص خویش را ارتقا بخشیده و شرایطی فراهم کند که تعیین میزان حقوق دستمزد را کارفرما بر اساس نیاز مبرم به تخصص ایشان در اختیار این فرد قرار دهد. کسب قابلیت‌های مطلوب به انجام کار مناسب و توجه دقیق به وجدان کاری در انجام فعالیت می‌تواند شرایط مطلوبی را برای به استقبال آمدن جهت جذب شدن به کار فراهم کند. قطعا بیکاری زیبنده انسان بالغ و عاقل نیست و بی‌توجهی به اقتصاد منزل آسیب و ضرر و زیان‌های جبران‌ناپذیری برای خانواده به همراه خواهد داشت.