وداع با ثمینه باغچه‌ بان، بانوی تاثیرگذار ادبیات فارسی

زندگی و خدمات ثمینه باغچه‌بان

ثمینه باغچه‌بان که در چهارم فروردین سال ۱۳۰۶ در کودکستان «باغچه اطفال» در تبریز چشم به جهان گشود از نویسندگان برجسته حوزه کودکان و نوجوانان و یکی از بنیان‌گذاران مؤسسات آموزشی ویژه کودکان کم‌شنوا و ناشنوا بود. دو اثر معروف او با نام‌های «پل چوبی» و «نوروزها و بادبادک‌ها» به‌عنوان آثار برگزیده شورای کتاب کودک به شمار می‌روند.

آثاری که ماندگار شدند

از دیگر آثار ثمینه باغچه‌بان می‌توان به کتاب‌های «جم جمک برگ خزون»، «آفتاب مهتاب چه رنگه» و «روشنگر تاریکی‌ها» (که درباره پدرش، جبار باغچه‌بان، نوشته شده است) اشاره کرد. همچنین، بازنویسی ترانه فولکلوریک «دویدم و دویدم» در قالب کتاب و تولید نسخه ویدئویی آن به زبان اشاره، ترجمه فارسی کتاب «پیمان جهانی» و تهیه ویدئویی به زبان اشاره از جمله دیگر کارهای فرهنگی برجسته او بود.

تحصیل و نقش در تحول آموزشی

ثمینه باغچه‌بان پس از فارغ‌التحصیلی از دانشسرای عالی در رشته زبان انگلیسی، با دریافت بورس تحصیلی راهی آمریکا شد و در زمینه آموزش و پرورش ناشنوایان به تحصیل پرداخت. او پس از بازگشت به ایران، در ادامه فعالیت‌های پدرش، تدریس در مدرسه کر و لال‌ها را برعهده گرفت. همچنین در سال ۱۳۳۲، موفق به دریافت مدرک کارشناسی ارشد در آموزش و پرورش ناشنوایان از دانشگاه کلمبیا شد و تحصیلات خود را در حوزه گفتاردرمانی ادامه داد.

نقش در بهبود روش‌های آموزشی

ثمینه باغچه‌بان پس از بازگشت به ایران، به جلسات دفتر کل امور ابتدایی دعوت شد و در کنار افرادی چون عباس یمینی شریف، لیلی آهی و توران میرهادی در زمینه بازنگری کتاب‌های درسی همکاری کرد. او در سال ۱۳۴۰ از سوی آموزش و پرورش، مسئول تشکیل کلاس‌های کارآموزی و کارورزی آموزگاران کلاس اول در سطح کشور شد. همچنین کتاب «روش تدریس» را بر اساس شیوه پدرش و با همکاری لیلی آهی تهیه کرد که علاوه بر ایران، در افغانستان و تاجیکستان نیز مورد استفاده قرار گرفت.

فعالیت‌های مدیریتی و اجتماعی

پس از وفات پدرش، ثمینه باغچه‌بان مسئولیت آموزشگاه باغچه‌بان و ریاست آموزشگاه مدیریت فنی جمعیت کر و لال‌ها را برعهده گرفت. همچنین در سال ۱۳۵۰ به‌عنوان مدیرعامل سازمان ملی رفاه ناشنوایان و در سال ۱۳۴۵ مدیر امور بالینی و دوره تربیت متخصص شنوایی‌سنجی در دانشگاه ملی منصوب شد. حضور فعال او در تأسیس شورای کتاب کودک در سال ۱۳۴۱، نشان از دغدغه‌مندی او نسبت به ارتقاء سطح فرهنگی و آموزشی جامعه داشت.