فیلم/ بزرگترین آپارتمان جهان که 20هزار نفر ساکن آن هستند/ معماری منحصربه‌فرد و الهام از بلندی کوه اورست تجربه‌ی ارتفاع بدون ترک کردن خانه!

بزرگترین آپارتمان جهان محل زندگی بیش از 20٬000 نفر است. این ساختمان تمامی امکانات لازم برای زندگی روزمره را در خود جای داده است؛ از فروشگاه‌ها و آرایشگاه‌ها گرفته تا مجموعه‌های تفریحی و استخر. در حالی که در بسیاری از شهرهای ایران جمعیتی کمتر از این وجود دارد، این بنا توانسته به الگویی خارق‌العاده از زندگی عمودی و طراحی چندمنظوره تبدیل شود.

ویژگی‌های برجسته معماری و امکانات

نام و مکان: این بنای عظیم با نام Regent International، در منطقه Qianjiang Century City شهر هانگژو چین واقع شده است.

ارتفاع و تعداد طبقات: ساختمان دارای 36 تا 39 طبقه است و ارتفاع آن به حدود 206 متر (675 فوت) می‌رسد.

فضای داخلی: مساحت کل بنا نزدیک به 260٬000 متر مربع است که به بزرگی یک شهر کوچک به نظر می‌رسد.

محل سکونت: این بنا پذیرای حدود 20٬000 نفر جمعیت است و ظرفیت آن گنجایش موثر برای 30٬000 نفر را نیز داراست.

امکانات داخل ساختمان

• فودکورت بزرگ با تنوع غذایی برای ساکنان.
• استخر شنا و امکان استفاده از تجهیزات ورزشی.
• وجود سوپرمارکت‌ها، آرایشگاه‌ها، سالن‌های زیبایی، کافه و اینترنت کافه.
• طراحی معماری مقاوم در برابر بلایای طبیعی و شرایط آب‌وهوایی سخت.

تحلیل و ارزیابی این سبک زندگی

زندگی در فضای عمودی: این نوع مجتمع‌سازی تمامی امکانات لازم زندگی روزمره را در یک فضای واحد و محدود گنجانده است. مزیت‌های اصلی این روش زندگی شامل کاهش هزینه‌های رفت‌وآمد، صرفه‌جویی در مصرف زمین، امکانات متمرکز و مدیریت بهینه خدمات می‌شود.

مزایا و چالش‌ها

مزایا:

• کاهش رفت و آمد غیرضروری.
• صرفه‌جویی چشمگیر در زیرساخت‌های شهری.
• دسترسی آسان به خدمات و امکانات شهری در داخل ساختمان.
• افزایش امنیت و بهبود مدیریت کل ساختمان.

چالش‌ها:

• افزایش ترافیک داخل ساختمان و مشکلات مربوط به آسانسورها.
• کمبود تهویه و نور طبیعی در بخش‌هایی از ساختمان.
• فشار زیاد بر سیستم‌های دفع زباله و آب‌رسانی.
• پیچیدگی در مدیریت خدمات، نظافت و نگهداری ساختمان.

مقایسه این ساختمان خارق‌العاده با معماری و زندگی شهری در ایران

با توجه به اینکه بسیاری از شهرهای ایران دارای جمعیت کمتر از 20٬000 نفر هستند، وجود چنین بنای عظیمی با امکانات گسترده می‌تواند دیدگاه جدیدی نسبت به برنامه‌ریزی شهری ایجاد کند. تاکنون تمرکز معماری شهری در ایران بیشتر بر توسعه افقی بوده است و مدل ساختمان‌هایی با تراکم بالا هنوز سهم قابل‌توجهی ندارد. اگر ایران بخواهد به سمت این سبک نوین شهرسازی حرکت کند، نیازمند ایجاد زیرساخت‌های مناسب قانونی و مدیریتی است.