رکنا گزارش می دهد،
توقف صدور مدرک فارغ التحصیلی برای ۳۷۰۰ دانشجوی پیامنور بهدلیل تفسیر اشتباه یک آییننامه ! / وزیر علوم باید پاسخگوی این اشتباه باشد
رکنا: ۳۷۰۰ دانشجوی واحد بینالملل پیامنور پس از گذراندن تمام مراحل تحصیلی، بهدلیل تفسیر اشتباه آییننامه و دستور وزیر علوم، از دریافت مدرک خود محروم ماندهاند.

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، ابراهیمی، نماینده دانشجو یان معترض دانشگاه پیام نور در گفتوگو با رکنا اظهار کرد: «ما حدود ۳۷۰۰ دانشجو هستیم که تمام مراحل تحصیلی را گذراندهایم؛ از جمله دفاع از پایاننامه با نمره عالی؛ اما حالا که نوبت صدور مدرک رسیده، دانشگاه از صدور آن خودداری میکند. ابتدا یک گواهی موقت یا همان “نامه انشایی” برای وقتکشی صادر کردند، اما وقتی دستگاههای محل کار برخی از ما برای تایید آن به دانشگاه نامه زدند، پاسخی نگرفتند.»
او ادامه داد: «دانشگاه حالا میگوید ما مجوز جذب نداشتیم و وزارت علوم اجازه صدور مدرک نمیدهد. این در حالی است که طبق گفته مدیرعامل واحد بینالملل پیامنور، علت این مشکل تفسیر اشتباه از بند ۶ آییننامه آموزشی بوده است؛ به این معنا که دانشگاه باید تنها دانشجویان ایرانی مقیم خارج از کشور را پذیرش میکرد، نه افرادی که در داخل کشور زندگی میکنند.»
ابراهیمی افزود: «ما دانشجویان هیچ دسترسی به آییننامهها و بخشنامههای داخلی نداشتیم تا بدانیم دانشگاه چه اشتباهی مرتکب شده است. نکته مهمتر اینجاست که وزیر علوم، خود رئیس هیئت امنای دانشگاه پیامنور است و این تخلف در دوره مدیریت او رخ داده است. پس وزارت علوم چگونه نظارت کرده که چنین اتفاقی افتاده است؟»
به گفته او، «تمامی مراحل قانونی ما از جمله تایید صلاحیت عمومی توسط سازمان سنجش و ثبت اطلاعات تحصیلی در سامانه وزارت علوم انجام شده، اما تنها بخش “تاریخ فارغالتحصیلی” در سامانه ثبت نشده است. با این وجود، دانشگاه بهجای پاسخگویی، به ما گفته به دیوان عدالت اداری شکایت کنید! آیا دانشجو باید برای دریافت مدرک خود به محاکم قضایی برود و هزینه و زمان صرف کند؟»
نماینده دانشجویان معترض در پایان گفت: «ما نامهای به کمیسیون اصل ۹۰ مجلس و همچنین به وزارت علوم ارسال کردیم که با حدود ۹۰ امضا ثبت شده است. طبق اطلاع ما، دستور توقف صدور مدارک را خود وزیر علوم صادر کرده، در حالی که او باید پاسخگوی تخلفات زیرمجموعهاش باشد، نه مدعی آن.»
او با بغض افزود: «یک دانشجو به من زنگ زد و گفت شوهرم برای هزینه تحصیل من همه داراییاش را فروخت تا من درس بخوانم. حالا اگر بفهمد مدرکی در کار نیست، از غصه دق میکند. ما فقط حقمان را میخواهیم؛ مدرکی که با سالها تلاش، هزینه و امید به دست آوردهایم.»
ارسال نظر