آیا بیلبوردهای تبلیغاتی سریال ها واقعا مخاطب جذب می کند؟
رکنا: تلویزیون، پرمخاطب‌ترین رسانه ملی، این روزها برای معرفی سریال‌هایش به تبلیغات شهری و نصب بیلبوردهای گسترده روی آورده است؛ اقدامی که بسیاری آن را نه صرفاً اطلاع‌رسانی، بلکه خودنمایی و نمایش قدرت مدیران قلمداد می‌کنند.
به گزارش رکنا، در روزهای اخیر، استفاده از بیلبوردهای تبلیغاتی برای معرفی سریال‌های تلویزیونی، در سطح شهرها به پدیده‌ای چشمگیر تبدیل شده است. این اقدام تبلیغاتی تلویزیون، که خود یکی از بزرگترین بسترهای تبلیغاتی در کشور به شمار می‌رود، سوالات زیادی را درباره اهداف و ضرورت آن به ذهن متبادر می‌کند. آیا این بیلبوردها نقشی جدی در جلب مخاطبان دارند یا صرفاً جنبه قدرت‌نمایی دارد؟
سریال‌های «عملیات مهندسی»، «مهمان کشی» و «بادار» روی بیلبوردها
طبق گزارش فیلم‌نیوز، در حال حاضر، سریال‌هایی از جمله «عملیات مهندسی» به کارگردانی سروش محمدزاده، «مهمان کشی» ساخته احمد کاوری و «بادار» به کارگردانی سیروس حسن‌پور با نصب بیلبوردهای تبلیغاتی در سطح شهر خودنمایی می‌کنند. این اقدام تبلیغاتی در شهرها به نحوی طراحی شده است که مخاطبان بیشتری را به سوی تلویزیون جذب کند.
تصویر تبلیغاتی مربوط به «مهمان کشی»، یکی از سریال‌های اخیر تلویزیون که بیلبوردهای آن در سطح شهر نصب شده است.
آیا بیلبوردها جایگزین اطلاع‌رسانی تلویزیونی شده‌اند؟
اولین سوال مطرح این است که آیا سریال‌های تلویزیونی، که از رسانه ملی پخش می‌شوند، نیازی به چنین تبلیغاتی دارند؟ تلویزیون به طور طبیعی با پخش تیزرها و معرفی سریال‌ها در شبکه‌های خود، قادر است مخاطبان هدف خود را شناسایی و جلب کند. پس چرا این روزها از بیلبوردهای شهری برای این هدف استفاده می‌شود؟
واقعیت اینجاست که مخاطبان تلویزیون معمولا از راه‌های دیگری با برنامه‌ها و سریال‌های این رسانه آشنا می‌شوند. کسانی که به صورت دائم سریال‌های تلویزیون را دنبال نمی‌کنند، صرف دیدن یک تصویر تبلیغاتی روی بیلبورد جذب آن نخواهند شد. یک تصویر ساده نمی‌تواند دلیل قانع‌کننده‌ای برای پیگیری یک سریال ناشناخته باشد.
پیشینه تبلیغات شهری و تاثیر آن در ذهن مخاطب
در گذشته، هم‌زمانی پخش تیزرهای فیلم‌های سینمایی در تلویزیون با نصب پوسترها و بیلبوردهای شهری، به جلب توجه مخاطبان کمک شایانی می‌کرد. این اقدام هماهنگ باعث می‌شد مخاطبان با دیدن این تبلیغات تصمیم بگیرند به تماشای یک اثر بنشینند. این در حالی است که اکنون با کاهش پخش تیزرهای سینمایی در تلویزیون، شبکه‌های اجتماعی این بخش را به عهده گرفته‌اند و ذهن مخاطب در فضای مجازی به سمت فیلم‌ها و سریال‌ها هدایت می‌شود.
چالش هزینه‌ها و هدف‌های تلویزیون
تلویزیون، به عنوان یکی از بزرگترین مراکز تبلیغاتی کشور، در اختیار داشتن میزان گسترده‌ای از مخاطبان بالقوه را به رخ می‌کشد. حتی در بدترین شرایط کاهش مخاطب، تعداد بینندگان تلویزیون باز هم در مقایسه با سینما و شبکه نمایش خانگی یک سر و گردن بالاتر محسوب می‌شود. بنابراین، استفاده از تبلیغات شهری برای ترغیب بینندگان به تماشای یک سریال تلویزیونی سوال‌برانگیز است.
به نظر می‌رسد انگیزه اصلی این اقدام صرفا نمایش و تبلیغ قدرت رسانه‌ای تلویزیون باشد. اما این موضوع جای تامل دارد که هزینه‌های چنین تبلیغات شهری را چه کسی پرداخت می‌کند و آیا بازگشت سرمایه‌ای برای تلویزیون در پی خواهد داشت یا خیر؟
ارسال نظر