معاون فرهنگی پیشین وزارت ورزش و جوانان :
81 نفراز ورزشکاران ایرانی مرد و زن پناهنده شدند / به یک سری از ورزشکاران پیشنهادهای اغواکننده‌ای داده می‌شود
رکنا سیاسی : معاون فرهنگی پیشین وزارت ورزش و جوانان درباره وزرشکاران ایرانی که از ابتدا ی انقلاب تاکنون پناهنده شدن گفت: آماری که من در یکی از بررسی ها از تعداد ورزشکاران ایرانی پناهنده شده به کشورهای دیگر دیدم، 81 نفر است؛ با اسم و مشخصات که مربوط به کدام رشته ورزشی بوده‌اند، که طبق این آمار، تعداد خانم‌ها هم 24 نفر بوده است.
بخشی از گفت وگو سید عبدالحمید احمدی ، معاون فرهنگی پیشین وزارت ورزش و جوانان با جماران را می خوانید :
سید عبدالحمید احمدی درباره مهاجرت ورزشکاران ایرانی اظهار کرد : به نظر من وقتی از مهاجرت ورزشکاران صحبت می‌کنیم باید به فضای عمومی ورزش و مشکلات و تنگناهای پیش روی ورزشکاران هم توجه کنیم. ورزشکاران و قهرمانان ورزشی وقتی در رویدادهای مختلف ورزشی برون‌مرزی شرکت می‌کنند، خواه ناخواه شرایط کشور خودشان را با کشور میزبان و همچنین شرایط خودشان را با ورزشکاران سایر کشورها مقایسه می‌کنند و طبعا می‌تواند اولین ذهنیت‌ها در برتری و بهتر بودن شرایط دیگران نسبت به خودشان همان جا برای آنها شکل بگیرد.
البته ما یک موضوع پذیرفته شده‌ای به اسم «لژیونر» را در ورزش قهرمانی و حرفه‌ای داریم که از بحث ما خارج است و این موضوع، مهاجرت تلقی نمی‌شود. همین الآن هم کلی لژیونر از ایران در رشته های مختلف ورزشی داریم که بدون تغییر تابعیت دارند در کشورهای دیگر ورزش و کسب درآمد می‌کنند و به نظرم این حضور و رفت و آمدهای ورزشی ورزشکاران و مربیان ایرانی در قالب لژیونر برای ورزش ایران یک مزیت قابل توجه است.
به یک سری از ورزشکاران پیشنهادهای اغواکننده‌ای داده می‌شود
وی افزود : به یک‌سری از این قهرمانان و ورزشکاران نیز پیشنهادهای اغواکننده‌ای داده می‌شود؛ البته اینکه این پیشنهادها چقدر دقیق و حساب شده است هم جای سؤال دارد. ضمن آن که نمی‌توانیم کتمان کنیم که یک‌سری مسائل سیاسی هم قاطی این ماجراها می‌شود. مثل داستان اصرار رئیس فدراسیون جهانی جودو برای برگزاری مسابقه بین دو ورزشکار ایرانی و اسرائیلی، و یا موضوع تشکیل تیم پناهندگان در بازی‌های المپیک که به نظرم یک حرکت کاملا سیاسی از سوی کمیته بین المللی المپیک بود.
چهار عامل اقتصادی، حرفه‌ای، سیاسی و اجتماعی دلیل مهاجرت ورزشکاران ایران است
اما در یک جمع‌بندی درباره علل مهاجرت ورزشکاران می‌توان به نتایج مطالعه‌ای تحت عنوان «اولویت بندی عوامل مؤثر بر مهاجرت ورزشکاران ایران» اشاره کرد که در این مطالعه، چهار عامل اقتصادی، حرفه‌ای، سیاسی و اجتماعی دلیل مهاجرت ورزشکاران ایران دانسته شده است. در زیرمجموعه عوامل اقتصادی به زیرساخت‌های مالی و اقتصادی کشور مبدأ و مقصد اشاره شده است. به لحاظ حرفه‌ای گفته‌اند که امکانات و زیرساخت‌ها، مربی، دوره‌های آموزشی، و تجهیزات کشور مقصد بهتر از مبدأ است. در حوزه اجتماعی شرایط ورزشکاران در کشورهای مقصد از نظر اعتبار و ارزش اجتماعی بهترارزیابی شده و تبعیض کمتری در آنجا وجود دارد؛ یعنی تبعیض قومی، مذهبی و جنسیتی آنجا نیست یا کمتر است.
آمار پناهندگان ورزشکار ما زیر 100 نفر است / این آمارها به صورت دقیق هم ثبت نشده است
معاون فرهنگی پیشین وزارت ورزش و جوانان اظهار کرد : بنابر آنچه که من احصاء کرده‌ام، آمار پناهندگان ما زیر 100 نفر است؛ البته متأسفانه باید گفت که این آمارها به صورت دقیق هم ثبت و ضبط نشده است. به نظرم مرجع اصلی این آمارها می تواند فدراسیون‌های ورزشی باشد، چون فدراسیون‌های ورزشی برای جامعه ورزش تحت پوشش‌شان شناسنامه ورزشی دارند. آماری که من در یکی از بررسی ها از تعداد ورزشکاران ایرانی پناهنده شده به کشورهای دیگر دیدم، 81 نفر است؛ با اسم و مشخصات که مربوط به کدام رشته ورزشی بوده‌اند، خانم و آقا بودن‌شان و اینکه به کدام کشور پناهنده شده‌اند. عمدتا هم پناهندگی به کشورهای اروپایی بوده است. بیشترین آمار هم مربوط به رشته‌های رزمی است؛ یعنی رشته‌هایی شامل جودو، تکواندو و مواردی از این قبیل، جزء رشته هایی هستند که بیشتر آمار پناهنده را در آنها داشته‌ایم. طبق این آمار، تعداد خانم‌ها هم 24 نفر بوده است.
چگونه ورزشکار قهرمان و نخبه را در کشور خودمان نگه داریم
احمدی در ادامه گفت : در بحث عوامل سیاسی، «ناکارآمدی مدیریتی» کشورهای مقصد نسبت به مبدا کمتر است؛ و گرایش‌ها و تفکرات سیاسی در ورزش کمتر است و یا وجود ندارد، امکان رفت و آمد به کشورهای دیگر خیلی ساده‌تر است، سلامت و شفافیت نظام مدیریت در کشورهای مقصد بهتر و بیشتر، و امنیت روانی نیز بالاتر است. یعنی این گزارش می‌گوید اگر می‌خواهیم ورزشکار قهرمان و نخبه را به عنوان یک سرمایه انسانی و اجتماعی و هویتی در کشور خودمان نگه داریم، باید به سراغ حل مشکلات اقتصادی، شغلی و معیشتی، رفاهی و زندگی بهتر برای جامعه ورزش برویم. اگر یک شغل و درآمد تضمین شده برای آنها داشته باشیم و امنیت شغلی شان را فراهم کنیم، زیرساخت های مناسب برای فعالیت ورزشی اعم از تمرینات و مسابقات آنان ایجاد کنیم و تجهیزات فنی و دانش روز و مربیان کارآمد را برای رقابت برابر آنان در رقابت‌های بین‌المللی تأمین نماییم و با به کارگیری مدیران ارشد، مقبول، کارآزموده و مجرب در مجموع شرایط خشنودی و رضایت ورزشکاران را فراهم کنیم، طبعا مجموع اینها می‌تواند به کاهش مهاجرت و حتی مهاجرت معکوس در ورزش نیز منجر شود.
منبع : جماران
ارسال نظر