بیوگرافی محمد جواد ظریف

  او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مدرسه علوی به پایان رساند. ظریف در سال ۱۳۵۵ با ویزای دانشجویی به آمریکا رفت و ۱۳۶۷ دکترای مطالعات بین المللی خود را از دانشگاه دنور ایالت کلرادو گرفت. وی پیش از این نیز کارشناسی ارشد خود را در حوزه روابط بین‌الملل و در دانشگاه ایالتی سانفراسیسکو به پایان برده بود.

او سال‌های ۵۷ تا ۵۹ مشاور سرکنسولگری ایران در سانفرانسیسکو بود. پس از آن تا سال۶۱ مشاور سیاسی، رایزنی و کارداری نمایندگی ایران در سازمان ملل را تجربه کرده است.

 ظریف پس از ازدواج همراه همسرش به آمریکا رفت

  محمد جواد ظریف در تابستان 1358 در سفری به ایران از طریق خواهرش با مریم ایمانیه آشنا و سپس باهم ازدواج کردند و باهم برای زندگی به نیویورک نقل مکان کردند. البته  ثمره ازدواج این دو، دختری بنام مهسا مهندس معماری داخلی و پسری بنام مهدی فارغ التحصیل فوق لیسانس مدیریت و متاهل می باشند.

ظریف پس از بازگشت از آمریکا درسال‌های ۶۷ و ۶۸ مشاورعلی اکبر ولایتی ، وزیر خارجه وقت بوده است.

وی سال ۶۸ تا ۷۱ سفیر و معاون نماینده دایم نمایندگی درسازمان ملل شد و با پایان ماموریتش در سازمان ملل، ۱۰ سال معاونت حقوقی و بین‌المللی وزارت امور خارجه را برعهده داشت.

از ۸۱ تا ۸۶ برای بار دوم به عنوان سفیر ایران مسوولیت نمایندگی دائم ایران در سازمان ملل را پذیرفت و به نیویورک اعزام شد.

ظریف پس از بازگشت تا سال ۸۹ دستیار ارشد وزیر امور خارجه بود. پس از آن به دانشگاه آزاد رفت و معاون بین‌الملل دانشگاه آزاد اسلامی را مدیریت کرد.

مسئولیت‌های  ظریف در مجامع بین‌المللی

وی سال ۷۱ رییس کمیته حقوقی مجمع عمومی چهل و هفتم سازمان ملل متحد در نیویورک بود و سال ۷۲ ریاست کمیته نگارش اجلاس آسیایی حقوق بشر را در بانکوک برعهده داشت. در اجلاس افتتاحیه کنگره حقوق بین الملل ملل متحد در نیویورک رییس بود. او ‌همچنین ریاست اجلاس‌ها و نشست‌های متعددی مانند کمیته حقوقی مشورتی آسیایی - آافریقایی، کمیته سیاسی هشتمین اجلاس سران  کنفرانس اسلامی تهران، نشست کارشناسان ارشد هشتمین اجلاس سران کنفرانس اسلامی تهران، کمیته کارشناسان اعتمادسازی، کمیته سیاسی دوازدهمین اجلاس سران  غیر متعهدها در دوربان، سمپوزیوم اسلامی گفت‌وگوی تمدن‌ها، کمیسیون خلع سلاح ملل متحد، کنفرانس آسیایی نژادپرستی و تبعیض نژادی، کمیته متخصصان گفت‌وگوی تمدن‌ها در جده، کمیسیون فرهنگی یونسکو وی از ۸۲ تا ۸۴ معاون مجمع عمومی سازمان ملل متحد بود. ظریف سخنگویی هشتمین اجلاس سران کنفرانس اسلامی تهران در تهران را نیز برعهده داشت.

او عضو هیات علمی گروه عمومی دانشگاه تهران بوده است و در مقاطع دکتری و کارشناسی ارشد در حوزه‌های دیپلماسی در سازمان‌های بین‌المللی، ‌ سازمان‌های بین‌المللی و موضوعات جهانی، حل و فصل اختلافات در سازمان ملل متحد، امنیت منطقه‌یی و بین‌المللی، مبانی حقوق بشر، حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی، حقوق بشر و سیاست جهانی تدریس کرده است.

ظریف از جمله مشهورترین دیپلمات‌های برجسته ایران به شمار می‌آید.

وی دارای تألیفات متعددی به صورت مقاله و کتاب در خصوص موضوعاتی چون دیپلماسی چندجانبه، سازمان‌های بین‌المللی، مسائل سیاسی و امنیتی، خلع سلاح، و... به زبان‌های فارسی و انگلیسی است که در نشریات معتبر داخلی و بین‌المللی به چاپ رسیده اند.

وزیر امور خارجه با اکثریت آرا نمایندگان مجلس

محمد جواد ظریف مرداد سال ۱۳۹۲ به عنوان گزینه دولت یازدهم برای تصدی وزارت امور خارجه به مجلس شورای اسلامی  معرفی شد و با کسب اکثریت آرا (اخذ شده ۲۸۱/ موافق: ۲۳۲ رای؛ مخالف: ۳۶ رأی؛ ممتنع: ۱۳ رأی) از مجلس رای اعتماد گرفت و به عنوان وزیر امور خارجه مشغول به فعالیت شد.

وی در دولت دوازدهم نیز به عنوان وزیر امورخارجه مشغول به فعالیت شد، در این مدت یک بار از وزارت استعفا داد که با عدم موافقت رئیس جمهور، دکتر حسن روحانی مواجه شد.

وی در مذاکرات هسته ای از زمان مذاکرات با سه کشور اروپایی در تهران و توافق سعدآباد، در زمان ریاست حسن روحانی بر دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی حضور داشت، و با روی کار آمدن دولت دکتر حسن روحانی، مسئول تیم مذاکره کننده ایران با کشور‌های ۵+۱ شد.

بعد از امضای توافق نامه برجام، بسیاری در ایران او را امیرکبیر زمان خواندند و برجام را با ملی شدن صنعت نفت و ظریف را با مصدق قیاس کردند. او در طول مذاکرات بیشترین دیدار‌ها و گفتگو‌های دوجانبه را با جان کری وزیر خارجه دولت اوباما داشت.

پس از آن با روی کار آمدن ترامپ،  برجام که با دولت دموکرات آمریکا مورد توافق واقع شده بود، با چالش رو به رو شد و ترامپ رئیس جمهور جمهوری خواه آمریکا به صورت یک جانبه از این توافق بین المللی خارج شد و ایران را در معرض تحریم‌های جدیدی قرار داد.