باکتری‌ های فضانورد: آیا میکروب‌ ها می‌ توانند در فضا زنده بمانند؟

آغاز ماموریت باکتری‌ها به فضا

ماموریت مشترک اسپیس‌ایکس و ناسا شامل ارسال چندین گونه باکتری به فضا بود. این گونه‌ها که با شرایط ریزگرانش در ایستگاه فضایی بین‌المللی مواجه خواهند شد، برای بررسی دانشمندان جهت درک تاثیر فقدان جاذبه بر رشد آنها انتخاب شدند.

باکتری‌های انتخاب‌شده برای سفر فضایی

گونه‌های تحت آزمایش در این ماموریت شامل اشریشیا کلی (Escherichia coli)، سالمونلا بونگوری (Salmonella bongori) و سالمونلا تیفیموریوم (Salmonella typhimurium) بودند. این باکتری‌ها با هدف مشاهده تفاوت رشد در شرایط ریزگرانش با رشد در زمین انتخاب شده‌اند.

فرایند بررسی تاثیر ریزگرانش

در این پژوهش، باکتری‌ها ابتدا تحت شرایط ریزگرانش رشد داده می‌شوند، سپس نمونه‌ها در دمای منفی ۸۰ درجه سلسیوس منجمد شده و به زمین بازگردانده می‌شوند. محققان نتایج به دست‌آمده را با رشد مشابه این گونه‌ها در زمین مقایسه می‌کنند.

هدف اصلی این مطالعه

تحقیقات مشابه پیشین نشان داده‌اند که نبود جاذبه می‌تواند بر نحوه رشد باکتری‌ها تاثیراتی جدی داشته باشد. هدف دانشمندان این است که ویژگی‌های رفتاری و ژنتیکی باکتری‌ها را در فضا مورد تحلیل قرار دهند تا بتوانند به روش‌های پیشگیری از مقاومت آنتی‌بیوتیکی در آنها دست یابند.

مشکل مقاومت آنتی‌بیوتیکی

رشد مقاومت آنتی‌بیوتیکی در باکتری‌ها، چالشی جدی برای بهداشت عمومی است. این مقاومت به معنای عدم تاثیر داروهایی است که برای نابودی باکتری‌ها طراحی شده‌اند. دانشمندان امیدوارند که اطلاعات این ماموریت کمک کند تا راه‌های تازه‌ای برای درمان بیماری‌های عفونی کشف شود.

تاثیر پژوهش بر فضانوردان

فضای بدون جاذبه نه تنها بر باکتری‌ها بلکه بر بدن انسان نیز تاثیر می‌گذارد. از جمله تاثیرات مهم ریزگرانش می‌توان به از دست‌دادن عضلات و احتمال بروز بثورات پوستی در فضانوردان اشاره کرد. این پژوهش ممکن است زوایای تازه‌ای در خصوص نحوه ارتباط تغییرات ژنتیکی باکتری‌ها و بدن انسان مشخص کند.

اهمیت مطالعه ژنتیک باکتری‌ها

دانشمندان امیدوارند که بررسی تغییرات ژنتیکی در باکتری‌ها، اطلاعات ارزشمندی درباره نحوه عملکرد آنها در بدن انسان و مقاومت آنها نسبت به درمان‌ها، چه در فضا و چه روی زمین، ارائه دهد.