مادربزرگم ملکی را به نام من زد و بعد پشیمان شد

در اينجا چند موضوع مهم حقوقي وجود دارد که به ترتيب هر يک را بررسي كرده و سپس پاسخ ميدهيم. موضوع اول، امکان انتقال ملک به شما از طرف مادربزرگ؛ هر فرد ميتواند اموال خود را به ديگري منتقل كند و براي اين امر دو شرط اصلي وجود دارد: اول فرد مالک مال باشد و دوم از نظر حقوقي منعي (جنون و سفاهت از جمله موانع نقل و انتقال است) براي نقل و انتقال اموال توسط وي وجود نداشته باشد. اگر ملک مورد نظر سند رسمي دارد، نقل و انتقال بايد به شکل رسمي و از طريق دفاتر اسناد رسمي صورت گيرد و صرف قولنامه کافي نيست، اما اگر ملک فاقد سند رسمي است، بر اساس عرف قولنامه سند انتقال محسوب ميشود. در فرض اول انتقال گيرنده حتما بايد سند را به شکل رسمي به خود منتقل کند يا به زبان محاوره به نام خود بزند؛ در غير اين صورت با توجه با ماده 22 قانون ثبت، مالک ملک کسي محسوب ميشود که نام او در سند رسمي آمده است (يعني مالک قبلي يا همان انتقالدهنده يا فروشنده).
موضوع دوم، پشيمان شدن فروشنده؛ صرف اظهار پشيماني توسط فروشنده موجب از بين رفتن توافق نميشود و همانگونه که براي انتقال آن دوطرف تراضي کرده اند، براي برهم زدن معامله نيز تراضي و توافق آنها لازم است، مگر اينکه فروشنده يا خريدار در قولنامه حق فسخ معامله را داشته باشند که با رعايت شرايط قانوني ميتوانند آن را اعمال کنند. نتيجه اينکه با اظهار پشيماني قولنامه فسخ نميشود.
موضوع سوم، اعتراض شخص ثالث (اينجا دايي شما)؛ در صورتي که مادربزرگ مالک باشد و در کمال صحت عقل ملک خود را به شما انتقال دهد، دايي شما يا ديگر وراث احتمالي در آينده نميتوانند نسبت به نقل و انتقال صورت گرفته اعتراض کنند. ملک مورد بحث زماني متعلق به ديگر وراث مادربزرگ شما قرار ميگيرد که ايشان در قيد حيات نباشد. بر فرض انجام انتقال و طرح دعوي از طرف دايي شما در دادگاه، دادخواست او به دليل نداشتن سمت رد ميشود.