روایت تلخ و جگرسوز علی نصیریان، آقا بزرگ سینمای ایران از دوران سخت کودکی‌اش/ خیلی فقیر بودیم، پدرم خونه و کامیونشو از دست داد/ من حتی اجازه نداشتم...

علی نصیریان ، چهره ماندگار سینمای ایران، در 15 بهمن‌ماه سال 1313 در خانواده‌ای متوسط و در محله میدان شاهپور تهران به دنیا آمد. او پس از فارغ‌التحصیلی از هنرستان هنرپیشگی تهران، فعالیت‌های جدی خود را در زمینه تئاتر و سینما آغاز کرد. از جمله لحظات مهم دوران جوانی او، تحصیل در دبیرستان پیرنیا در چهارراه گمرک بود، جایی که افتخار هم‌کلاسی شدن با کسانی چون جمشید لایق، اسماعیل داورفر و مهدی فتحی را داشت.

نخستین گام‌ها در عرصه تئاتر

علی نصیریان در سال 1329، هم‌زمان با دوران دبیرستان، به کلاس‌های تئاتر جامعه باربد در خیابان لاله‌زار پیوست. این کلاس‌ها که توسط اسماعیل مهرتاش از سال 1305 تأسیس شده بود، مرکز آموزش موسیقی، تئاتر و ادبیات به علاقه‌مندان این هنرها بود. این دوران برای نصیریان نقطه عطفی بود که مسیر حرفه‌ای او را تعیین کرد.

دوران سخت کودکی؛ تلخی فقر

نصیریان در گفت‌وگویی صمیمی با مژده لواسانی، به مرور خاطرات تلخ و دشوار کودکی خود پرداخت. او با اشاره به وضعیت مالی خانواده در آن زمان، گفت: «ما واقعاً زندگی فقیرانه‌ای داشتیم. پدرم کامیونی داشت که بعدها آن را به همراه خانه‌اش از دست داد. من تک‌فرزند بودم و مجبور بودم بیشتر اوقاتم را به تنهایی بگذرانم.»

ممنوعیت بازی در کوچه

او در ادامه افزود: «پدرم خیلی سخت‌گیر بود و به من اجازه نمی‌داد در کوچه بازی کنم یا دوچرخه کرایه کنم. تنها گاهی اوقات می‌توانستم با پسرعمویم والیبال بازی کنم. این محدودیت‌ها باعث شد بیشتر زمانم را با خودم و در فضای بسته سپری کنم.»