مقایسه جنگده سوخو 35 با جنگنده اف 35 ! / ایران با خرید سوخو 35 به چه درجه دفاعی هوایی می رسد ؟!
تبلیغات

در ادامه یک گزارش کامل مقایسه‌ای بین جنگنده‌ی روسی سوخو Su-35 و جنگنده‌ی آمریکایی F-35 Lightning II آماده کرده‌ام، با بررسی نقاط ضعف و قوت‌شان، قابلیت‌ها، و این‌که در میدان نبرد هر کدام در چه شرایطی برتری دارند.

معرفی کلی

F-35: جنگنده چندمنظوره نسل پنجم ساخت آمریکا (شرکت لاکهید مارتین). طراحی شده برای مأموریت‌های متنوع: تسلط هوایی، حمله به زمین، عملیات اطلاعاتی، شناسایی، و جنگ الکترونیک. یکی از ویژگی‌های بارز آن، استتار (Stealth) و ادغام پیشرفته حسگرهاست. 

Su-35: جنگنده نسل ۴+ ساخت روسیه (شرکت سوخو)، که بر قدرت مانور، سرعت، برد پرواز، و توان حمل سلاح خارجی تأکید دارد. سوخو ۳۵ معمولاً برای تسلط هوایی و نبردهای نزدیک (Dogfights) مناسب‌تر است.

مشخصات فنی و قابلیت‌ها

ویژگی F-35 Lightning II Su-35 Flanker-E / S
نسل پنجم (با تأکید بر استتار، ادغام حسگرها)  نسل ۴+؛ دارای برخی قابلیت‌ها نزدیک به نسل پنجم مثل مانورپذیری بالا، لیکن بدون استتار کامل
سرعت بیشینه تقریباً ماخ ۱٫۶ حدود ماخ ۲٫۲۵
برد/پرتاب مأموریت برد عملیاتی متوسط؛ برتری در مأموریت‌های چندمنظوره و مدت زمان مأموریت با استتار فعال () برد بلند در حالت با تانک اضافی؛ توان حمل سوخت زیاد و انتقال سلاح‌ها برای عملیات دور برد
مانورپذیری خوب؛ ولی نه به اندازه سوخو در نبرد نزدیک به خصوص با مانورهای پس از آکسل (post-stall) بسیار بالا؛ دارای موتورهای با پرتاب برداری (Thrust Vectoring) که امکان مانورهای پیچیده در سرعت پایین را فراهم می‌کند
استتار (Stealth) یکی از ویژگی‌های اصلی؛ کاهش سطح مقطع راداری، طراحی برای اجتناب از کشف توسط رادار دشمن دارای برخی پوشش‌ها و مواد کاهش‌دهنده امواج رادیویی اما به هیچ وجه قابل مقایسه با استتار کامل F-35 نیست
حسگرها، ادغام داده و جنگ الکترونیک پیشرفته؛ رادارهای AESA، سیستم ادغام داده‌ها (Sensor Fusion)، امکانات شناسایی و نظارت وسیع، تسلط اطلاعاتی بالا در نبرد مدرن رادار قدرتمند (مانند Irbis-E)، سیستم IRST (جستجوی حرارتی دیداری بدون انتشار امواج راداری)، جنگ الکترونیک قابل قبول؛ اما در ادغام داده و پنهانکاری نسبت به F-35 عقب‌تر است
هزینه هزینه ساخت و نگهداری بالا؛ نیاز به زیرساخت‌های پیشرفته، لجستیک پیچیده، پشتیبانی مداوم تکنولوژیک وهمچنین هزینه‌های üپنهان مرتبط با استتار و سیستم‌های الکترونیک قوی  هزینه پایین‌تر نسبتاً؛ پیچیدگی کمتر در استتار و سنسورهای فوق‌پیشرفته ولی هزینه عملیات نیز بالا مخصوصاً در موتور و سوخت مصرفی زیاد 

نقاط قوت و ضعف

نقاط قوت F-35:

استتار بالا که امکان نفوذ به مناطق دشمن بدون شناسایی سریع‌تر را فراهم می‌آورد.

ادغام داده‌ها و سیستم‌های نظارتی پیشرفته (AWACS، شبکه‌های ارتباطی، سنسورهای متعدد) که اطلاعات را به خلبان در زمان واقعی می‌دهد.

عملیات چندمنظوره وسیع: حمله زمینی، شناسایی، پشتیبانی نزدیک، نقش در نبردهای پاکیزه از دید دشمن.

نیروهای متحد و پشتیبانی لجستیکی قوی به همراه همکاری بین‌دولتی در آموزش، تعمیر و نگهداری.

نقاط قوت Su-35:

مانورپذیری استثنایی بخصوص در نبرد نزدیک و سرعت بالا.

برد عملیاتی و سوخت زیاد که آن را برای عملیات بلند برد مناسب‌تر می‌کند.

توان حمل سلاح زیاد (پایلون‌های خارجی) و تنوع موشک‌ها.

هزینه ساخت و یک واحد خرید پایین‌تر نسبت به F-35.

در شرایط جنگی؛ کدام کجا برنده است؟

اینکه کدام جنگنده در یک درگیری فرضی برنده باشد، به شرایط نبرد بستگی دارد:

نبرد در فاصله دور / فراتر از دید بصری (Beyond Visual Range – BVR): F-35 به خاطر استتار و توانایی پرتاب موشک از فاصله دور همراه با شناسایی اولیه و عدم دیده شدن، مزیت دارد.

نبرد نزدیک (Dogfight): اینجا Su-35 شانس بیشتری دارد به دلیل مانورپذیری بالا، قدرت شتاب و توانایی اجرای پیچ و تاب‌های شدید، سرعت بدنه‌ای و طراحی برای چابکی بیشتر.

عملیات در محیط‌هایی با دفاع هوایی شدید: F-35 به خاطر پنهان کاری و ادغام سیستم‌های جنگ الکترونیک برتری دارد؛ ولی اگر توان رصد و شناسایی F-35 را دشمن داشته باشد، Su-35 با شتاب سریع و مانور بهتر می‌تواند خطرساز باشد.

هزینه عملیاتی، نگهداری و آموزش خلبان: F-35 نیاز به زیرساخت‌ها و لجستیک پیشرفته دارد؛ Su-35 گزینه‌ای ممکن است به صرفه‌تر باشد در کشورهایی که نمی‌توانند زیرساخت‌های فوق‌پیشرفته را برای نگهداری جنگنده‌های استتار فراهم کنند.

نتیجه‌گیری

هر دو هواپیما دارای مزایا و معایب خاص خود هستند:

اگر یک نیروی هوایی بخواهد قدرت ضربتی اولویت‌دار با نفوذ استتار و انجام مأموریت‌های پیچیده فنی داشته باشد (جاسوسی، حمله دقیق، عملیات مشترک با نیروی هوایی متحد و سیستم‌های پیشرفته شبکه‌ای)، F-35 گزینه قوی‌تری است.

اگر مأموریت‌ها بیشتر شامل تسلط هوایی محلی، نبرد نزدیک، برتری هوایی در شرایطی که استتار کامل کمتر اهمیت دارد و یا کشور کاربر زیرساخت‌های کمتری دارد، Su-35 می‌تواند انتخاب منطقی‌تر و مقرون‌به‌صرفه‌تر باشد.

اخبار تاپ حوادث

تبلیغات
تبلیغات
تبلیغات

وبگردی