محمد مهاجری: ضرورت وجود این همه نهاد اطلاع‌رسانی در دولت چیست؟
رکنا سیاسی:محمد مهاجری با انتقاد از گستردگی نهادهای اطلاع‌رسانی در دولت، پیشنهاد داد که وظایف این تشکیلات با هزینه‌ای کمتر و کارآمدی بیشتر به تیمی کوچک‌تر واگذار شود.
محمد مهاجری، فعال سیاسی، در کانال تلگرامی خود نوشت: مدتی پیش آقای پزشکیان در مراسمی گفت: نهاد ریاست جمهوری ۴۰۰۰ پرسنل دارد؛ اگر این تعداد به ۴۰۰نفر برسد کارها بهتر پیش می‌رود.
در واقع رئیس جمهور کوچک‌سازی دولت را از جایی شروع کرد که مستقیما تحت مدیریتش قرار دارد. اما از آن روز حتی یک مدیر در تشکیلات ریاست جمهوری، سخن آقای پزشکیان را جدی نگرفته. لابد همه‌شان پست و میز و ماشین و دفتر و اتاق‌شان را دوست دارند.
همان روز به دوستان شورای اطلاع‌رسانی دولت گفتم و نوشتم که شایسته است شورای اطلاع‌رسانی دولت در یک حرکت پیشدستانه به رئیس جمهور اعلام کند که آمادگی انحلال این شورا را دارد.
اینک بار دیگر تاکید می‌کنم شورای اطلاع‌رسانی که در دولت سیزدهم بسط و گسترش یافت و در همان دولت نیز بی‌مصرف و مزاحم بود، اینک و در دولت چهاردهم جز باری سنگین و کم‌بهره بر دوش دولت نیست. دلیلش هم واقعا به افراد ربطی ندارد بلکه ساختاری به دردنخور دارد و به جرات می‌توان گفت هیچ گره‌ای از کار دولت نمی‌گشاید
این ویژگی منحصر به شورای اطلاع‌رسانی نیست. روابط عمومی و اطلاع‌رسانی ریاست جمهوری، حوزه سخنگویی دولت، روابط عمومی دفتر رئیس جمهور و تشکیلات اطلاع سانی معاون اول و معاون اجرایی ریاست جمهوری هم بازدهی منفی دارند و به خاطر کثرت پرسنل و بی‌برنامگی، به دست وپای همدیگر می‌پیچند و چه بهتر که طبق سخن آقای دکتر پزشکیان تعدادشان به ۱۰درصد وضعیت کنونی تقلیل یابد.
به جرات می‌توان گفت کار همه صدها پرسنلی را که در طبقات متعدد ساختمانهای ریاست جمهوری به امر اطلاع‌رسانی شاغلند یک سایت خبری بخش خصوصی با هزینه‌ای بسیار ناچیز انجام می‌دهد. به عبارت دیگر این تشکیلات پرطمطراق اگر به یک مجموعه حداکثر ۲۰نفری واگذار شود نتیجه‌اش قطعا بهتر خواهد بود. این را به تجربه حدود ۴۰ساله می‌گویم.
هرچند می‌دانم همین چندسطر هم با گلایه شدید دوستان مواجه شده اما اجازه بدهید به جهت تتمیم گلایه ها! این را هم بیفزایم که نقد متوجه برخی رسانه‌های دولتی از جمله خبرگزاریهای ایرنا، ایسنا و روزنامه ایران هم هست. تشکیلاتی پرجمعیت که واقعا بهره بالایی ندارند. نهادها و سازماهای حاکمیتی دیگر نیز رسانه‌های متعدد بسیار پرهزینه دارند که چون مستقیما ربطی به دولت ندارند از آن‌ها درمی گذرم، هرچند که بودجه‌های سرسام اورشان از جیب ملت می‌رود.
این همه رسانه و نهاد اطلاع‌رسانی (که غالبا غیرحرفه‌ای اما پرمدعا هستند) گاهی به لحاظ نفوذ و تیراژ، در برابر چند کانال تلگرامی یا اکانت توییتری و اینستاگرامی که هزینه‌شان بسیار پایین است، لنگ می‌اندازند.
اگر راه نجات اقتصاد، تقویت بخش خصوصی است در عالم رسانه نیز باید چنین کرد به شرطی که بخش خصوصی‌اش دست در جیب بیت المال نبرد.
ارسال نظر