پشت پرده دوچرخه سواری جنجالی شهردار تهران
رکنا: بعد از دو هفته دوچرخه سواری نوبرانه شهردار جدید که باعث معروف شدن ایشان در رسانه های جهانی مانند بلومبرگ هم شد که البته قطعا علت آن ناآگاهی رسانه های خارجی از اوضاع شهر تهران و شهرداری آن می باشد و بلاخره بعد از کلی هزینه تبلیغات برای دوچرخه سواری امروز اخبار صدا و سیمای جمهوری اسلامی اعلام کرد که ۳۰۰ دستگاه دوچرخه هوشمند هم وارد خیابانهای پایتخت شدند و شهروندان باید ابتدا ۱۵۹ هزارتومان به عنوان ودیعه مسدود کنند و بعد از برای هر نیم ساعت دوچرخه سواری باید ۱۵۰۰ تومان واریز نمایند که این نوع نرخ گذاری شهروندان را یاد وانتی های میوه فروشی می اندازد که بصورت خیلی درشت یک قیمت را می نویسند و خیلی ریز هم کنارش می نویسند نیم کیلویی، که مردم اول فکر می کنند یک کیلو به آن قیمت هست و بعد که نزدیک می شوند متوجه واژه نیم کیلویی نوشته شده می شوند ، البته این یک شوخی بود که مطرح شد ولی با این تبلیغ رسانه ها و این نوع نرخ گذاری در اینچنین شرایط سخت بحران اقتصادی کشور و مردم و همچنین بدهی های کلان شهرداری این سوال مطرح می شود که آیا هدف شهرداری تهران واقعا کمک به بهبود جریان ترافیک و کاهش آلودگی هواست ، یا صرفا بدنبال درآمدزایی به هر نحوی است؟
در شرایطی که اکثر شهرهای دارای شرایط مشابه در جهان با توسعه زیر ساخت های حمل و نقل عمومی و رایگان اعلام کردن استفاده از آنها سعی در تشویق شهروندان به استفاده از حمل و نقل عمومی نموده و به صورت کاملا اصولی و علمی در جهت رفع مشکل ترافیک و آلودگی هوا هستند و تاکنون کاملا موفق هم بوده اند باید پرسید شهرداری تهران و سازمان ترافیک چه اقداماتی داشته؟
نحوه نرخ گذاری برای این دوچرخه ها نیز صحت این نکته که شهرداری فقط به دنبال درآمدزایی است را تایید می کند و براستی چرا وقتی پول مسدود شده در حساب شهروندی برای خرید طرح ترافیک روزانه ۳۶ هزار تومان است پول مسدود شده در حساب شهروندی بابت دوچرخه باید ۱۵۹ هزار تومان باشد؟
آیا این خود علتی برای منصرف نمودن مردم در استفاده از این دوچرخه ها و روی آوردن به استفاده از خودروی شخصی نمی شود؟
از بحث دوچرخه های کذائی که بگذریم باید دوباره بگوئیم طبق نظر اکثر کارشناسان این حوزه، ایراد اصلی به نحوه طرح ترافیک و معاینات فنی است و در واقع این طرح ترافیک یعنی پول بدهید و هرچقدر خواستید هوا را آلوده کرده و باعث افزایش حجم ترافیک شوید.
در اصل اگر شهرداری و سازمان ترافیک قصد کمک به این شهر برای کاهش ترافیک و آلودگی هوا را دارد باید ابتدا روی زیر ساخت ها و فرهنگ سازی به نحوه صحیح فعالیت کند.
اولویت این شهر توسعه مترو و حتی راه اندازی تراموای برقی و همچنین از رده خارج کردن کلیه وسائط نقلیه و همچنین کامیونهای دودزایی باید باشد که ساله است در خیابان ها تردد می کنند و علت اصلی آلودگی هوای این شهر نیز می باشند که متاسفانه حتی برای نصب فیلتر دوده برای این خودروهای سنگین طبق برنامه اعلامی شهرداری هم هیچ اقدامی صورت نگرفته و بعد از آن جایگزینی موتورسیکلت های برقی با موتورسیکلت های کاربراتوری باید باشد که در این زمینه هم شهروندان هیچ گونه پیشرفتی را در جهت تشویق موتور سواران و فراهم کردن‌زیر ساخت های آن‌مشاهده نمی کنند.
می شود گفت تنها اقدام شهرداری را می توان در جایگزینی تعدادی از اتوبوس های فرسوده با اتوبوس های جدید تولید داخل مشاهده کرد که آن هم به خاطر کیفیت نه چندان خوب این اتوبوس ها عملا هیچ تاثیری نمی تواند در کاهش میزان آلودگی هوا داشته باشند.
با کنار هم گذاشتن تمامی این موارد ذکر شده می توان نتیجه گرفت که ظاهرا شهرداری بجز درآمدزایی قصد ندارد کار دیگری برای نجات شهر تهران انجام دهد.
مشخص نیست این دوچرخه ها با چه منطقی و تفکری خریداری و چه پول هایی بابت آنها پرداخت شده ولی آنچه روشن است یکسان بودن منطق و تفکر این طرح و اجرای آن با منطق و تفکر طرح ترافیک جدیدیست که اجرا می شود که البته بازهم مسئولین آن را موفق دانسته و سبب اصلی کاهش آلودگی هوای پائیز امسال با سال های گذشته می دانند و کسی هم نیست که به آنها بگوید این را باید مدیون شرایط جوی و بارش های امسال دانست و نه طرح ترافیک جدید. خلاصه اینکه در هر دوره ای یک عده پیمانکار باید با شهرداری حتی در شرایط بسیار بد اقتصادی کار کنند ، معلوم نیست وارد کننده و یا فروشنده این دوچرخه ها چه کسانی هستند که باید همانند عرصه کنندگان اتوبوس های جدید به هر قیمتی یک پروژه را با شهرداری تهران اجرا کنند.
البته همیشه همین بوده و یه عده پیمانکار در هر دوره ای حتی در زمان بی پولی شهرداری هم باید طرح و ایده ای حتی بدرد نخور و خدمات و کالاهایشان را به شهرداری ارائه دهند و در قبال آن پول های کلانی دریافت کنند.
سید امیر قاضی طباطبائی
اخبار 24 ساعت گذشته رکنا را از دست ندهید
ارسال نظر