چرا شفر 10 سال زودتر به ایران نیامد؟

 آبی پوشان پایتخت پس از اینکه در لیگ پانزدهم با پرویز مظلومی در هفته های انتهایی از کسب قهرمانی جاماندند به سراغ علیرضا منصوریان رفتند که در همان مقطع با پیروزی 2 بر صفر نفت تهران برابر سرخپوشان از محبوبیت دو چندانی میان هواداران آبی پوش بهره مند شده بود و همین موضوع کمک کرد تا منصوریان با پایان فصل و در پنجره تابستانی لیگ شانزدهم به عنوان مربی استقلال انتخاب شود.
منصوریان با استقلال شروع بسیار بدی در رقابت ها داشت، اما پس از اینکه دربی رفت را با تساوی خاتمه داد، رفته رفته تیم خود را سر و سامان بخشید و با اتکا به جوانانی که فرصت بازی به آنها داد، توانست فصل را در رتبه دومی خاتمه دهد و با توجه به پیروزی 3 بر 2 در دربی برگشت پایتخت، حضورش در لیگ هفدهم را تضمین کرد.
در لیگ هفدهم منصوریان تغییرات زیادی را در ترکیب تیم خود ایجاد کرد و نتایج هم به هیچ وجه بر وفق میل او پیش نرفت تا در نهایت از هدایت استقلال کنار برود.
پیش از خروج منصوریان و در برهه ای که مدیران این تیم به دنبال استخدام جایگزینی مناسب برای او بودند، بسیاری از پیشکسوتان استقلال معتقد بودند که مربی خارجی به دلیل شرایط و جوی که بر استقلال حاکم است نمی تواند موفق باشد و برای اثبات حرف خود به آخرین تجربه ناموفق آبی ها با رولند کخ مربی آلمانی اشاره می کردند و همین تجربه تلخ، کار را برای شفر آلمانی سخت تر هم کرده بود.
یکی از مصاحبه هایی که در آن مقطع و در خبرگزاری تسنیم منتشر شد، به اظهارات واعظ آشتیانی باز می گردد که مدعی شده بود، پیش تر نیز شفر به مدیران استقلال پیشنهاد شده بود، اما به دلایلی که برخی از آنها در پاراگرف بالاتر ذکر شد آشتیانی از به خدمت گرفتن این مربی آلمانی صرف نظر می کند
مدیرعامل پیشین استقلال در این مورد گفته بود: «  آمدن شفر مرا یاد حضورم در استقلال می‌اندازد. ما آن سال در آسیا نتیجه نگرفتیم و یکی از ایرانی‌های دبی‌نشین بارها پیشنهاد می‌کرد که وسط فصل «شفر» را جایگزین مربی ایرانی‌مان کنیم. انگار آن «دلال دبی‌نشین» همچنان علاقه‌مند بود شفر به استقلال بیاید. زیاد نمی‌خواهم به اینکه چه کسی یا کسانی شفر را معرفی کردند یا پشت این اتفاق بودند بپردازم. امیدوارم تصمیمی که باشگاه استقلال گرفته، منطقی باشد و بتواند به باشگاه کمک کند. آن چیزی که مسلم و از صحبت‌های شفر مشخص است، این است که ابتدا قول قهرمانی نداد و قطعاً در هفته‌های آینده نگرفتن سهمیه را جزو بحث‌هایش خواهد داشت. حتی شاید بعداً با این ادعا که تیم را تا اواسط جدول بالا بیاورد، مدیریت و هواداران را هم قانع کند. بعید نیست که شفر برای فصل آینده وعده‌هایی بدهد. بزرگترین خطای مدیریت استقلال، موافقت با استعفای منصوریان بود که این فرصت را برای او مهیا نکردند که تا پایان فصل ادامه بدهد. »
البته این ها تنها بخشی از اظهارات مسئولین سال های اخیر فوتبال ایران است که با تصمیمات خود، مهم ترین تاثیر را در سرنوشت و آینده فوتبال ایران ایفا می کنند. در واقع این اولین مرتبه ای نبوده که نام شفر به عنوان گزینه سرمربیگری در ایران مطرح می شده؛ پس از جام جهانی 2006 نیز مذاکراتی میان مدیران وقت و وینفرد شفر برای قبول هدایت سرمربیگری تیم ملی انجام شده بود، که جلسات آنها نتیجه ای در پی نداشت تا در ادامه تیم ملی فوتبال ایران علیرغم تمام بازیکنان بزرگی که در آن مقطع در اختیار داشت، از صعود به جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی باز بماند؛ اتفاقی که با تصمیمات اشتباه رخ نداد.

با تمام تفاسیر و علیرغم تمام مخالفت هایی که می شد، مدیران استقلال در نهایت به جمع بندی رسیدند و وینفرد شفر را به عنوان مربی خود انتخاب کردند.
 منصوریان زمانی که استقلال را در پایان هفته هفتم ترک کرد، آبی پوشان با 5 امتیاز در رتبه انتهایی جدول قرار داشتند؛ ولی حالا آنها با سرمربی آلمانی خود و با 41 امتیاز کسب سهمیه آسیایی را با روندی که دارند، تضمن شده می بینند و در آسیا نیز در سخت ترین گروه این رقابت ها با 5 امتیاز صدرنشین هستند؛ این حقایق نشان می دهد که تمام کلیشه ها و پیش فرض های موجود پیش از آمدن شفر آلمانی و یا هر مربی خارجی دیگری با هر ملیتی، توهمی بیش نبوده و مدیران فعلی استقلال می توانند از این انتخاب خود مسرور و مفتخر باشند.