بازگشت هرکول ایرانی پس از حمله هولناک + فیلم و عکس

به گزارش اختصاصی گروه رکنافیت، هشتم دی ماه سال گذشته بود که رکنا در خبری اختصاصی از حمله ای ناجوانمردانه به کیانوش خرمی پور، قهرمان پرورش اندام جهام در کرج خبر داد. اکنون با گذشت چند ماه از آن حادثه کیانوش خرمی پور علی رغم توصیه پزشکان ورزش را شروع کرده و برای شرکت در مسابقات نیز در حال برنامه ریزی است.

رکنافیت به منظور بررسی حال و هوای این روزهای این قهرمان، با وی به گفت وگو نشست که مشروح آن را در ادامه می خوانید.

رکنافیت: در ابتدا خود را معرفی کنید و بگویید که از چه سالی رشته پرورش اندام را به صورت حرفه ای شروع کردید.

خرمی پور: بنده کیانوش خرمی پور هستم و در رشته بادی بیلدینگ فعالیت دارم و از سال 78 شروع کردم و مسابقات نیز از سال 84 شروع شد و مسابقات برون مرزی نیز از سال 96 تا 98 داشتم.

رکنافیت: در چه شهر و باشگاهی این رشته را شروع کردید؟

خرمی پور: من اولین بار که بدنسازی را شروع کردم در منطقه زیبادشت کرج بود و در آنجا ورزش را شروع کردم و به مرور زمان جاهای دیگر رفتم که البته در آن زمان امکانات خیلی کم بود و در حد چند دستگاه معمولی بود.

رکنافیت: چه مقام هایی در این رشته به صورت برون مرزی کسب کرده اید؟

خرمی پور: در داخل کشور در رشته قدرتی کشوری مقام دارم، در رشته پاورلیفتینگ پرس سینه مقام دارم؛ مقام های استانی نیز زیاد دارم. در رشته بادی بیلدینگ و پرورش اندام حداقل 40 تا 50 مدال داخلی دارم و در مسابقات برون مرزی نیز یک مدال طلای استرالیا دارم و یک طلا و یک اورالی روسیه را دارم و یک طلا و یک اورالی آذربایجان را دارم و علاوه بر آن طلا و اوررالی کره جنوبی را نیز دارم که در کره جنوبی کارت حرفه ای خود را دریافت کردم.

رکنافیت: قبل از ورزش به چه فعالیت هایی مشغول بودید و چرا به سمت ورزش آمدید؟

خرمی پور: من از بچگی ورزش می کردم و از سن پنج سالگی تا 12 سالگی رزمی کار کردم و بعد از آن به مدت دو سه سال کشتی کار کردم و بعد زمانی که دیدم می توانم در رشته پرورش اندام موفق باشم، کم کم به این ورزش روی آوردم و تا الان نیز ادامه دادم و در این ورزش موفق بودم.

رکنافیت: گویا در زمینه هنر هم دستی بر آتش دارید، مانند نوازندگی و خطاطی در این خصوص توضیح دهید.

خرمی پور: شغل اصلی من تابلوسازی بود و در کار طراحی و نقاشی و خطاطی فعالیت داشتم و در کار موزیک نیز بودم که البته به صورت حرفه ای نبود.

رکنافیت: چه شد که به سمت بدنسازی آمدید؟

خرمی پور: به هر حال ژنتیک من خوب بود و در آن زمان که کاراته کار می کردم پیشرفت خوبی نسبت به همسن و سال های خودم داشتم و زمانی که کشتی می رفتم، مربی باشگاه کشتی به من می گفت که بدنسازی هم می روی؟ در صورتی که من اصلا نمی دانستم بدنسازی چیست. خیلی از بچه ها می پرسیدند که چطور اندام من نسبت به آن ها پر تر و زیباتر است؛ در ادامه کم کم به این فکر افتادم که بدنسازی هم کار کنم تا اینکه وارد دنیای بدنسازی شدم و رشد خیلی خوبی داشتم و پیشرفتم خوب بود که این باعث شد تا رشته های دیگر را کنار بگذارم و در این رشته فعالیت خود را ادامه دادم.

رکنافیت: چه کسی محرک شما بود تا بتوانید در این زمینه موفق عمل کنید؟

خرمی پور: از روزی که ورزش بدنسازی را شناختم و آرنولد را دیدم برای من سئوال بود که آیا واقعا چنین بدنی وجود دارد یا نه و به مرور زمان علاقه مند شدم و دیدم که پیشرفتم در این رشته خوب است و می توانم پیشرفت کنم و وابسته آن شدم و من زمانی که آقای مارکوس مول را که یکی از بدنسازان آلمانی است را می دیدم همیشه دوست داشتم مثل او باشم و از صمیم قلب او را دوست داشتم و او الگوی ورزشی من شد و تا الان نیز ادامه دادم.

رکنافیت: در حال حاضر مورد حمایت کسی واقع شده اید و کسی از شما حمایت کرده است؟

خرمی پور: من تا به حال حمایتی نشدم و هر چه بوده از خودم بوده و روی پای خودم بودم و واقعا خیلی سختی کشیدم و با زجر به اینجا رسیدم و حتی اسپانسر هم نداشتم اما چند ماهی است که با یک شرکت قرارداد نوشتیم و اسپانسر ما شد اما قبل از آن کسی را نداشتم و روی پای خودم بودم. من وام گرفتم، ماشین فروختم و خانه فروختم تا بتوانم به مسابقات برون مرزی بروم و هیچ پشتوانه ای نداشتم.

رکنافیت: از همکاران خود انتقادی ندارید؟

خرمی پور: من مربی بدنسازی را در چند نکته می بینم؛ باشگاه زدن آسان است و هر کسی می تواند با داشتن سرمایه ای باشگاه بزند و بهترین باشگاه دنیا را دایر کند اما یک مربی خوب حتما باید خودش تمرین کرده باشد و سابقه تمرینی بالایی داشته باشم، به مسابقه رفته باشد، رژیم گرفته باشد و در مسابقات برون مرزی شرکت کرده باشد و شرایطش را داشته باشد. من خودم چند سال در این رشته کار کردم و می توانم در میان بهترین ها حرفی برای گفتن داشته باشم. انتهای این ورزش اگر بخواهید به صورت حرفه ای کار کنید بن بست است، آخر این ورزش هیچ است و به جوانانی که به این ورزش می آیند پیشنهاد می دهم که هیچ وقت ادای حرفه ای ها را درنیاورند و سعی کنند به اندازه سلامتی خود و به اندازه ای که به بدنشان فرم دهند ورزش کنند چرا که بیشتر از آن حد اگر بخواهند به فکر رقابت باشند به خود آسیب می زنند. به نظر من این بزرگ ترین خیانت است که یک مربی بدون داشتن علم و تجربه آمپول تجویز کند در حالی که یک شاگرد اصلا نیازی به استروئید ندارد. یک مربی خوب با علم، تمرین، تغذیه و استراحت می تواند یک بدن ایده آل بسازد.

رکنافیت: حرف اخر؟

خرمی پور: خیلی ها نمی توانستند موفقیت مرا ببینند و همیشه دوست داشتند که مرا زمین بزنند اما این برای من غیرمنطقی بود؛ زمانی که دکترها به من گفتند که دیگر نمی توانی تمرین کنی و بخاطر آسیب سرت باید تا آخر عمر خانه نشین شوی برایم خنده دار بود؛ شاید یک مقدار باورش سخت بود اما من خودم را می شناختم و اصلا برایم یک چیز جزئی بود. رمز موفقیت این است که بارها زمین بخوری و بتوانی بلند شوی و من همیشه بلند شدم و تا زمانی که زنده باشم و نفس می کشم در محیط ورزشی خودم هستم و برای چیزی که دلم می خواهد می جنگم تا به آن برسم و به خواسته دلم جلو می روم و برای آن می جنگم.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.