آسیب های تابستان کرونایی و فرزندان کلافه در چهاردیواری خانه

تعطیلات تابستان / به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، شیوع کرونا، اندک اندک نشان داد که لازم است انسان، شیوه ی زندگی دیگری را اتخاذ کند. هیچ ساحتی از زندگی انسان امروز، از این بیماری بی تاثیر نمانده است؛ از جمله ی نظام آموزش و پرورش کشور. تابستان امسال نیز بسیار متفاوت خواهد بود. شیوع کرونا مدارس نوجوانان و کودکان را برای چندماه تعطیل کرد. بسیاری از آنها را در قرنطینه نگه داشت. این یعنی، آن ها هیجانات تجمیع شده ای دارند که بیشتر می خواهد، خارج از حصر خانگی بروز پیدا کند.

به عبارتی دیگر تعدد تعطیلات، اشتیاق آنها به تعطیلات را کم کرده است. بسیاری از تکالیف آنها انجام نشده است. به آموزش از راه دور در قرنطینه ناچار شدند. ممکن است کودکان کشمکش بیشتری را بین والدین خود دیده باشند. ارتباطات دوستی گسترده آنها در مدرسه، به محدودیت از دیدن حتی دوستان محله ای تبدیل شده است. و تازه تابستان شروع می شود.

فصلی که کودکان کلاس های گوناگون را ( مانند موسیقی، باشگاه های ورزشی و...) می گذراندند. اغلب، سفر در آن فصل انجام می شد. اما اکنون با تشدید آمار مبتلایان مواجه شده ایم. پس، زعم آن می رود که قرنطینه ( ی حداقل محصلان) ادامه دارد. ماندن در خانه جدی تر است و گمان نمی کنیم که به این زودی ها ویروس کرونا مهار شود. این هیجانات مضاعف می شوند. سرکوب می شوند و خود ممکن است تنش های مزمن روانی در کودک و نوجوان ایجاد کند. آیا کودکان و نوجوانان محصور در خانه را آسیب های جدی تهدید می کند؟

برای پاسخ به گمانه ها، گفتگوئی با مریم ظهوریان ( روانشناس خانواده) داشتیم.

استفاده والدین از فرصت کرونا برای خلق رفتارهای جدید

مریم ظهوریان، ضمن بیان امیدواری به این خاطر که باور دارد، تمام جهش های آدم در دوره هایی اتفاق افتاد که چنین بحران هائی تجربه می شد ، می گوید: بطور کلی، ما دنبال آن هستیم که تهدید را به فرصت بدل کنیم. این فرصت چیست؟ در چنین دوره هائی بوده است که رفتارهائ انسان ها تغییر می کند. بسیاری از رسومات منسوخ می شود و بسیاری از رفتارهای نو پدید می آید. والدین می توانند این فرصت را برای خلق رفتارهای مناسب با فرزندانشان صرف کنند. کمی خلاقیت می تواند شیوه ی با هم بودن را به ما بیاموزد. افراد به ناچار زمان زیادی را با هم خانواده ی خود می گذرانند. این به نفسه اتفاق بدی نیست.

حذف حضور کودکان از خانه در پی چشم و هم چشمی ها

ظهوریان در ادامه بیان کرد: در سال های اخیر ما به چشم و هم چشمی و رفتارهای سخیف رسیده بودیم. ممکن بود کسی نخواهد فرزند خود را در کلاس های فوق برنامه ثبت نام کند. چرا بچه ها باید حضور در کنار خانواده را از دست بدهند تا در کلاس های فوق برنامه که عمدتا ( مقطعی، ناقص و بی ثمر ) است، شرکت کنند. مضافا، برخی مدارس غیردولتی برنامه هایی دارند که بصورت افراطی، کودکان را سرگرم نگه می دارد. امسال، با وجود محدودیت این کلاس ها، امیدوارم والدین زمان بیشتری برای گذران وقت با فرزندانشان داشته باشند.

وی با تاکید براینکه فرهنگ سازی ها می توانند در این بازه زمانی بسیار مهم باشند، اضافه کرد: اینکه والدین این فرصت را به چالش نگُذرانند و آن را زمانی برای تعامل با فرزندان خود بدانند، نیازمند کمی فرهنگسازی یا به عبارتی تبلیغات است. تا والدین بفهمند که باید به دنبال مهارت های ارتباطی با فرزندانشان باشند.

لذت در کنار خانواده بودن در دوره کرونایی

ظهوریان اشاره کرد: به سبب شغلم، با خیلی از مادرانی که فرزند در حال رشد دارند، ارتباط دارم. بسیاری از زنان شاغل گفته اند که دیدن رشد فرزندانشان، برای آنها لذت بخش بوده است. بنابراین همین تابستان جدا از ابعاد منفی و آسیب های خودش، می تواند فرصتی باشد تا خانواده ها بیشتر با فرزندان خود وقت بگذرانند و مهارت های با هم بودن را یاد بگیرند.

یادگیری روش های جدید برای ادامه زندگی

این روانشناس خانواده، به این پرسش که " آیا دوره کرونا زمان کافی برای این فرهنگسازی هست؟" پاسخ داد: باید توجه کنیم که این مهارت ها و آن لذتی که درباره مادران اشاره کردم، حتی بعد از کرونا ، در جامعه باقی می ماند. اگر با این فرض به موضوع نگاه کنیم، پایه های رفتارهای مناسب تری در دوران کرونا گذاشته خواهد شد. البته که دو ماه و سه ماه و شش ماه، زمان کافی برای فرهنگ سازی در جامعه نیست. ولی این می تواند یک جرقه ای باشد. و این می تواند فهمیده شود که، " می شود، زمان را اینگونه هم گذراند". و می شود، سرمایه های روحی و مالی را صرف کلاس های بیهوده نکرد.

خبرنگار: علی رحیمی راد برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.