با کی‌روش چند سال است فالش نمی‌زنیم؟

نمایش تیم ملی مقابل روسیه میزبان جام جهانی، لحظات شیرینی را برای فوتبال دوستان ایرانی رقم زد. اینکه می بینیم بازیکنان کشورمان مقابل روسیه میزبان و در زمین این کشور، نه تنها گامی مقابل این تیم پس نمی گذارد که در بسیاری از دقایق بازی، بر مسابقه هم سوار هستند، لذتبخش است.
یادمان نرفته که سال هایی نه چندان دور، اسیر و درگیر بازی با تیم های ضعیف تر از خود بودیم و با همسایگان خود نیز در میدان فوتبال به مشکلاتی می خوردیم؛ اما حالا چند سالی است که در این زمینه ها آرامش داریم. بازی خوب ملی پوشان کشورمان در مسابقات مختلف مقابل حریفانی از قاره های مختلف را می بینیم و از یکدست تر شدن تدریجی تیم ملی لذت می بریم.
تیم ملی فوتبال ایران حالا ارکستری است که نمایشش را دنیا می بیند و تحسین می کند. این ارکستر، رهبری دارد که برای به خط درآوردن نوازندگان و آغاز هنرنمایی اش، نیازی به چوب رهبری ندارد. کی روش لب خط، تیمش را به گونه ای پیش می برد که مانتوانی بزرگ ارکسترهایش را هدایت می کرد.
بازی تیم ملی، مقابل یک حریف اروپایی اسم و رسم دار ارزشمند است. بگذارید بگویند روسیه تیمی درجه دو است. نمایش ایران مقابل میزبان جام جهانی، نمایش دلپذیر و ارزشمندی بود که بیش از هر چیز باید بابت هارمونی چشم نوازش آن را ستایش کرد. هارمونی چشم نوازی که آن را به رهبر ارکستر سختگیر ولی کاربلدمان مدیونیم. گراتسیا سینیور کارلوس.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.